NW19: ze wonen er niet, ze komen voor Wimbledon naar ˈwɪmbəldən

Vijftig weken per jaar is het een rustige, een beetje voorname buurt. Uit het centrum, om precies te zijn zeven mijl (=11,3 kilometer), maar goed bereikbaar met het openbaar vervoer. Postcodegebied NW19. Beter bekend als Wimbledon.  

Er wonen op die plek al mensen sinds de IJzertijd. De nederzetting ontstond op de plek die nu bekend staat als ‘the village’. ‘The town’ is van recenter datum, van na 1838 toen Wimbledon een station kreeg.

Het dorp heette in 967 Wimbedounyng. In 1786 staat het als Wimbleton op de kaart. Ergens in de negentiende eeuw werd het Wimbledon, wat ‘Wynnman’s hill’ betekent. ‘Dun’ (klinkt als ‘don’) is het oud-Engelse woord voor ‘hill’.

Zo gek is het dus niet dat het heuveltje op het terrein van de All England Club toen Tim Henman succesvol was Henman Hill heette, en nu Murray Mountain genoemd wordt.  Zelfs als het Robson Green mocht worden, is dat niet ver bezijden een historisch waarheid. Want Wimbledon is ‘common ground’ – je hoeft geen eigenaar te zijn om er rechten op te kunnen doen gelden.  

Vijftig weken per jaar is die plek dus relatief rustig. Twee weken per jaar is het er uitzonderlijk druk. Dan komen ze en masse voor het tennistoernooi.

Over die mensen schreef performing poet Keith Wilson toen hij door de BBC het veld in gestuurd werd dit gedicht:

Sonnet SW19

Side by side, their faces blurred
they cut through the highly-strung tension
singles and doubles
wrapped in warm apprehension
the court in session, the outcome deferred

Back-packs and panamas
sharing passion that burns
the absolute beginners
the many happy returns
those who remember
the wooden Maxply
whitening for your Green Flash
and Cyclops’ other eye

The relaxed, the flirtatious
the warm and the cool
the fashioned and the casual
the advantage point rule
court cases, handbags
tea and champagne
the unexpected déjà vu
pleasure and pain

Side by side, their faces blurred
devotion undimmed, mindset unaltered
game after game
where love means nothing at all

Zo verschillend als ze zijn, die mensen die in de laatste week van juni en de eerste van juli van heinde en ver naar SW19 komen, ze houden van ‘het spelletje’.