Na de bodycheck waardoor Tom Veelers tegen het asfalt kwakte, kreeg Mark Cavendish de volle laag. De jury spaarde hem, het publiek niet. Hij moet door zijn actie – er wordt niet aan zijn schuld getwijfeld, alleen lopen de meningen uiteen over de vraag of er opzet in het spel was – zelfs vrezen voor inkomstenderving.
Zelf denk ik dat er wel degelijk sprake was van opzet. Ik denk dat Mark Cavendish Tom Veelers heel bewust een duw gaf, het was alleen niet zijn bedoeling dat Tom Veelers zou vallen. Mark Cavendish wilde de etappe winnen en Tom Veelers reed in de weg. Heel veel meer dan dat was er niet aan de hand.
Eigenlijk lijkt Mark Cavendish wel een beetje op Cyril. Het jongetje van twaalf dat in de film Le gamin au vélo van Jean-Pierre en Luc Dardenne niet weet waar hij met zijn woede naar toe moet als hij doorkrijgt dat zijn vader hem voor altijd heeft achtergelaten in een tehuis en bovendien zijn fiets verkocht heeft. De momenten dat hij in het nauw gebracht wordt, zijn de moeilijkste momenten. Daar vecht hij zich letterlijk uit.
Maar Cyril is loyaal, spreekt dan wel niet altijd met twee woorden maar weet wel hoe het hoort en gaat een gevecht uit de weg zelfs als hij wordt uitgedaagd. Behalve dan op die momenten dat hem onevenredig groot onrecht wordt aangedaan.
Un gamin is een kwajongen, een deugniet. Un gamin is geen rotzakje. Mark Cavendish is geen rotzak. Daarom vind ik hem op Cyril, ‘le gamin au vélo’, lijken. Net als voor Cyril is zijn fiets zijn alles. En op die fiets won hij gisteren voor de vijfentwintigste keer een Touretappe.
Leave a Reply