Terwijl de eerste wandelaars inmiddels op de Via Gladiola onmogelijke bloemen in ontvangt hebben genomen, doen elders in Europa mannen op fietsen hun best op tijd binnen te komen.
Op de site van Onze Taal staat er bij de betekenis en herkomst van de uitdrukking ‘de dood of de gladiolen’ het volgende:
‘Een zegevierende wielrenner krijgt op het podium een grote bos gladiolen overhandigd. De uitdrukking de dood of de gladiolen staat dan ook voor de alles-of-niets-instelling van een sportman. De uitdrukking wordt vooral gebruikt tijdens massasprints, wanneer er veel risico’s genomen worden.
Doorgaans wordt deze uitdrukking toegeschreven aan wielrenner Gerrie Knetemann (1951-2004), maar het is zeer de vraag of hij deze wel bedacht heeft. Het oudste citaat tot nu toe (1986) gaat over de Elfstedentocht, terwijl andere citaten van eind jaren tachtig uit de voetbalverslaggeving komen. Volgens sommigen zou Jan Gisbers, de ploegleider van wielerformatie PDM, de uitdrukking midden jaren tachtig gelanceerd hebben. In de Nijmeegse Vierdaagse, het jaarlijkse internationale wandelfestijn, is de uitdrukking sinds de jaren negentig bekend: na een succesvolle afsluiting op de laatste dag beloont het publiek de wandelaars met gladiolen. De weg naar de finish heet die dag zelfs Via Gladiola.’
Freek de Jonge heeft het niet over wandelen, zelfs niet over een wandeletappe. Hij heeft het in De dood of de gladiolen wel degelijk over wielrennen.
Leave a Reply