HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Lange afstand fietsen: Porto-Vecchio – Parijs ≠ Rotterdam – Batavia

Lange afstand fietsen: Porto-Vecchio – Parijs ≠ Rotterdam – Batavia

21/07/2013 by Liliane Waanders Leave a Comment

De renners die vandaag de finishlijn op de Champs-Élysées passeren hebben dan 3.403 kilometer gefietst. Daar deden ze negentien dagen over. Ik vind dat nogal wat. Dat de fietsers er goed voor betaald worden doet aan hun prestatie niets af. 

Toch valt wat zij doen in het niet bij wat Rinus van Mastrigt presteerde. Hij fietste van Rotterdam naar Nederlands-Indië. Een sponsor had hij niet. Hij ging fietsen omdat hij het geld om de overtocht te betalen niet had. Hij ging naar Nederlands-Indië in de hoop daar werk te vinden. Hij had de hoop opgegeven in Rottterdam te slagen in het leven.

‘Eerder die maand was hij vierentwintig geworden. Hij moest gaan, vond hij, met seizoenen kon hij geen rekening houden. Zijn bestemming was Nederlands-Indië. Daar werd nog veel gebouwd, had hij gehoord. Omdat het hem ontbrak aan de ruim vijfhonderd gulden die een derdeklas bootreis naar Batavia zou kosten, ging hij op de fiets.
Op de bagagedrager van zijn oude stadsfiets bond hij een koffer, daarbovenop kwam de slaapzak die zijn vriendin voor hem genaaid had. In een katoenen zakje in de voering van zijn jas droeg hij zijn paspoort. De foto daarin toonde een mager, scherp gezicht met felle ogen die dwars door iedereen heen leken te kijken. Een flinke bos donker haar gaf Rinus iets exotisch; hij had net zo goed een Spanjaard of een Italiaan kunnen zijn. Tussen zijn documenten zat een gestempeld bewijs van uitschrijving van de gemeente Rotterdam, want Rinus was niet van plan terug te komen. Ook gingen er drie handgeschreven getuigschriften mee van bazen die zijn werk als timmerman loofden. “Nauwgezet. Zelfstandig. Betrouwbaar”.’

In Argentijnse avonden doet Carolijn Visser uitgebreid verslag van die fietstocht die meer dan een jaar duurt en niet helemaal zonder problemen verloopt. Op 1 december komt Rinus samen met zijn verloofde – die overgekomen was naar Singapore om een zieke Rinus te verzorgen – toch nog per boot  aan in Batavia.

Nederlands-Indië blijkt niet het beloofde land. Uiteindelijk keert hij – bijna tien jaar nadat hij vertrokken is – terug naar Rotterdam, maar zoals zo velen die aan een ander leven geroken hadden, kon hij daar niet meer aarden. 

Uiteindelijk vestigt hij zich met zijn twee dochters in Tres Arroyos in Argentinië en levert daar letterlijk en figuurlijk een bijdrage aan de opbouw van een emigrantengemeenschap.

Carolijn Visser won met Argentijnse avonden de Bob den Uyl Prijs 2013.

Misschien ook interessant:

  1. Mark Cavendish: un / le gamin au vélo
  2. Eenzame fietser, maar niet die van Boudewijn de Groot
  3. Zelf literair fietsen op de eerste rustdag in de Tour de France
  4. Postbode worden vanwege het fietsen

Filed Under: blog, Sport Tagged With: Argentijnse avonden, Argentinië, Bob den Uyl Prijs, Carolijn Visser, fietsen, Rotterdam, sportzomer, sportzomer 2013, Tour de France, Tres Arroyos, wielrennen

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Recensie: Oriëntaalse vertalingen: Beckford, Arnold, Wilde – vertaald door Gerlof Janzen
  • Recensie: Bomen waarin stenen bloeien: de verzonnen wereld van Giuseppe Penone – Cees Nooteboom
  • Waar strijken schrijvers neer?
  • Watou zijn wij op aarde?
  • Recensie: Zomergasten: Bibi Dumon Tak is inmiddels ergens

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Abdelkader Benali Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Recensie: Oriëntaalse vertalingen: Beckford, Arnold, Wilde – vertaald door Gerlof Janzen
  • Recensie: Bomen waarin stenen bloeien: de verzonnen wereld van Giuseppe Penone – Cees Nooteboom
  • Waar strijken schrijvers neer?

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2023 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled