Zelf heb ik voldoende boeken meegenomen om de dagen door te komen. Bovendien staan er in de boekenkasten meer meer titels dan ik tijdens mijn verblijf lezen kan. En toch maak ik de gang naar de boekwinkel. Om te zien wat nieuw is.
Kijken, niet kopen. Dat neem ik mij voor.
Nieuw is wat ook aan de overkant nieuw is. Lezers hoeven op het eiland niets te missen.
Mijn oog valt op boeken met op het buikbandje geschreven: gesigneerd exemplaar. Niets bijzonders, dat doen boekhandelaren wel vaker. Er zijn nu eenmaal mensen die de voorkeur aan een gesigneerd exemplaar geven, ook al waren ze er zelf niet bij toen de schrijver die handtekening zette.
Ik ben vooral benieuwd wie de handtekening in het boek gezet heeft. Toen de titels die nu gesigneerd liggen te wezen verschenen, was de schrijver al dood. Voorzichtig sla ik een van de boeken open. Het is de handtekening van zijn vrouw.
Een plank verder ligt een boekje geschreven door de zoon van de dode schrijver. Zonder handtekening van zijn moeder. Zonder zijn eigen handtekening.
De vrouw van de boekhandelaar snapt niets van mijn verbazing. Voor haar is het volkomen vanzelfsprekend dat de weduwe haar handtekening in de boeken van haar overleden man zet en die van haar zoon ongemoeid laat.
Het is bij kijken gebleven. Hoe curieus ik de gesigneerde exemplaren ook vond…
Leave a Reply