‘Guus Willemsen is een schrijver!!!’

Als Jan Brokken in het najaar van 1984 de werkkamer van uitgever Theo Sontrop passeert, wordt hij door de baas van de Arbeiderspers uitgenodigd binnen te treden. 
Sontrop wijst hem gedecideerd een stoel. Dat kan maar één ding betekenen, weet Jan Brokken inmiddels. ‘Het was duidelijk, Theo Sontrop had groot nieuws.’

Het grote nieuws is dat Sontrop ontdekt heeft hoe het komt dat August Willemsen zo’n groot vertaler is – toen was het nog is, inmiddels is het helaas was, want August Willemsen leeft niet meer.

‘ “Guus Willemsen is een schrijver!!!’
Hij zei het zo nadrukkelijk dat drie uitroeptekens in de lucht bleven hangen.’

Sontrop kwam tot die conclusie nadat hij het manuscript van Braziliaanse brieven had gelezen, dat een paar maanden nadat Sontrop Brokken zijn onthulling deed, verscheen.

Zeven keer ontmoette Jan Brokken August Willemsen. ‘Gerekend over een periode van dertig jaar is dat niet vaak. Toch rekende ik hem tot mijn dierbare vrienden. Hij was namelijk mijn metgezel. Op al mijn reizen nam ik een door hem vertaalde en verzorgde bloemlezing uit de poëzie van Fernando Pessoa mee (er waren er toen drie verschenen), plus de dichtbundel van Drummond de Andrade, plus de Braziliaanse brieven.’

Het is mooi wat Jan Brokken over August Willemsen schrijft in Verre metgezellen, een klein boekje uitgegeven door Februari Boekhandels, dat ik vorige week in een boekhandeltje in Deventer vond. 

Ik leerde Fernando Pessoa kennen dankzij August Willemsen. Hij vertaalde hem prachtig. En hij doorzag hem ook. In De taal als bril en Het hoge woord staan intelligente, eloquente essays die daarvan getuigen.

Zijn naam zal zeker vallen als ik op 5 februari 2014 met vertaler Harrie Lemmens en redacteur Peter Nijssen over Pessoa praat als het gaat over Het wereldbeeld van… Fernando Pessoa.