Als het kikkers kan regenen kan het ook zwanen sneeuwen

In het voorlaatste hoofdstuk van Het lam van Jannie Regnerus reist Clarissa met haar zoontje naar Gent. Ze zijn onderweg naar Het Lam Gods van de gebroeders Van Eyck. Als Clarissa naar de wereld achter het raam kijkt, ziet ze dit:

‘Verspreid over de zwarte akker liggen hagelwitte vlekken en wanneer ze met toegeknepen ogen vanonder haar wimpers kijkt, lijkt het land bezaaid met neergestorte zwanen.’

Clarissa kent haar klassieken. Wat ze ziet doet haar onmiddellijk denken aan de kikkers en vissen die het kan regenen:

‘Als het elders kikkers regende, waarom zou het hier dan geen zwanen kunnen sneeuwen, de witte vlekken op het land zijn de allerlaatste, hardnekkige restanten sneeuw, diepgevroren in de lagergelegen delen, in de wal en in kuilen, tussen de voren.’

En dan ziet ze een echte, dode zwaan.

‘Beide vleugels hoog en gespreid, de lange hals sierlijk gebogen in de vorm van een vraagteken. Hagelwit ligt hij daar, het is net alsof hij slaapt en ieder moment kan ontwaken om zwaar klapwiekend op te stijgen en daarboven in het blauw opnieuw licht te worden.’

Die zwaan deed mij dan weer denken aan een andere dode zwaan, ook vanuit de trein gezien en door Hella S. Haasse in Zwanen schieten voor altijd vastgelegd:

‘Tussen Den Haag en Leiden stond ik op van mijn plaats om mijn jas aan te trekken en mijn koffer uit het bagagenet te tillen. Buiten zag ik de weilanden in het middaglicht, het gras bespikkeld met molshopen. Tussen rijshout en slootkant lag iets wits: een dode zwaan, de wijdgespreide vlerken met bloed bevlekt. Meters ver hingen nog dons en losse veren in de struiken.’

Kikkerregens ken ik vooral uit de kunst. Ik moest meteen aan een scène uit Magnolia, de film van Paul Thomas Anderson denken, die film waarin niet alleen Tom Cruise schittert.

En ik meende me te herinneren dat ook Haruki Murakami het in een van zijn verhalen kikkers laat regenen. Ik dacht in Na de aardbeving. Wacht, ik pak het boek er even bij.

Ik kan het niet vinden. Wel een kikker met menselijke trekken, de kikker in Kikker redt Tokyo. Misschien verwar ik de kikkerregen met de vloed vissen uit Kafka op het strand.

En dan is er nog die Nederlandse serie, waarin het ook vissen hagelt… De geheimen van Barslet?

Zo gaat dat. Zit ik op de bank een boek te lezen…