HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Aan tafel! Niet zomaar een slogan

Aan tafel! Niet zomaar een slogan

23/10/2013 by Liliane Waanders 1 Comment

Aan tafel © Litza Kapitzaki

Aan tafel © Litza Kapitzaki

Dat een merk dat onder andere soepen maakt, zijn waar aanprijst met de slogan Aan tafel! is geen toeval. ‘ “Aan tafel!” is de traditionele kreet waarmee westerse moeders hun spelende kinderen naar huis manen en hun krant lezende echtgenoten tot de orde roepen. “Aan tafel!”, want we gaan samen eten, nu, dus draal niet langer. De uitroep staat voor het belangrijkste moment van de dag, voor de bevestiging van het gezinsleven, voor de zorgende rol van de moeder en de autoriteit van de vader. Zo is het generaties gegaan, in Nederland en in vele landen’, zo staat het in Hamburgers in het paradijs: voedsel in tijden van schaarste en overvloed van Louise Fresco.

Zo gaat het niet helemaal meer, en zo ging het bij ons thuis ook niet. Wij aten aan tafel, maar het was mijn vader die zijn spelende kinderen met drie kortaffe kloppen op het raam, gevolgd door dat zo kenmerkende gebaar – het naar de mond brengen van een hand met daarin een onzichtbare vork of lepel – duidelijk maakte dat we gingen eten. O wee als wij niet onmiddellijk reageerden.

In wat Louise Fresco daarna zegt, kan ik me wel volledig vinden:

‘De tafel is een lieu de mémoire, een plaats van herinnering waar wij, al of niet dankzij het proustiaanse madeleinekoekje, ons bewust worden van wie wij zijn en met wie wij zijn. Aan tafel verbinden zich in elke maaltijd alle eerdere maaltijden, in een eindeloze reeks van herinneringen en associaties. De tafel is dé plaats waar familie samenkomt, het symbool van saamhorigheid, of juist het decor van familievetes en kindertragedies.’

Niet voor niets vroeg ik de schrijfster A.M. Homes tijdens een gesprek dat uiteindelijk  tweeëntwintig minuten mocht duren naar de betekenis die zij hecht aan tafels. De tafels in haar werk waren met opgevallen. Zij was zich van die tafels niet bewust – althans, ze deed alsof.

Dat ik zo langzaam vorder in Hamburgers in het paradijs heeft alles te maken met herinneringen. Ik heb geen madeleinekoekjes nodig (toen ik de eerste keer een madeleinekoekje at, moest ik vooral aan Proust denken). Als ik over cassave lees, moet ik aan het kind dat ik was denken dat TamTam las, het kind dat zich langzaam begon te realiseren hoe groot de wereld is en hoe ongelijk verdeeld alles was. Als het woord rabarber valt, zie ik mijn tante Gerritje – of eigenlijk: mijn vaders tante Gerritje – kromgegroeid van eenzaamheid in haar dagelijkse kloffie door de tuin schuifelen op weg naar haar rabarberplanten. We mochten niet naar huis zonder rabarber. Thuis leerde mijn moeder mij rabarber eten. Als Louise Fresco schrijft over het sabbatsjaar dat je grond moet gunnen, denk ik aan de lupines die mijn vader één keer in de zoveel jaar in de tuin liet groeien.

Zo gaat dat nu al een heel boek lang. Niet op zoek en toch vinden. Heerlijk, die herinneringen aan een verloren tijd.

Misschien ook interessant:

  1. De madeleine-werking van Bisonkit
  2. Veel gedoe om ons dagelijks voedsel
  3. Het paradijs heeft geen adres
  4. Een toepasselijke boekenlegger?

Filed Under: blog Tagged With: A.M. Homes, Aan tafel!, cassave, Hamburgers in het paradijs: voedsel in tijden van schaarste en overvloed, herinneringen, Louise O. Fresco, lupine, madeleine, madeleinekoekje, Marcel Proust, rabarber

Comments

  1. Paul van de Wiel says

    23/10/2013 at 10:36

    En dan heb je nog het “Aan tafel!” In De wereld draait door waar een deel van de nationale discussie wordt gevoerd.

    Reply

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Boeken verkopen zichzelf niet
  • (Auto)biografisch?
  • Recensie: Het warmtefort – Marieke Lucas Rijneveld
  • Derde persoon enkelvoud, tegenwoordige tijd
  • Recensie: Monterosso mon amour – Ilja Leonard Pfeijffer

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Boeken verkopen zichzelf niet
  • (Auto)biografisch?
  • Recensie: Het warmtefort – Marieke Lucas Rijneveld

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2022 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled