HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Marcello Mastroianni herinnert zich Federico Fellini en omgekeerd

Marcello Mastroianni herinnert zich Federico Fellini en omgekeerd

31/10/2013 by Liliane Waanders Leave a Comment

ARTE wijdde deze week een hele avond aan Federico Fellini. Omdat hij dit jaar, deze dag twintig jaar dood is. Toen Marcello Mastroianni – Fellini’s dierbare Snaporaz – herinneringen aan hem ophaalde – voor de film Mi ricordo, sì, io mi ricordo – was zijn goede vriend nog maar drie jaar dood. Ik herinner mij – onder redactie van Francesco Tatò, vertaald door Mieke Geuzebroek – is de transcriptie van die film. 

Over hoe die twee vrienden waren en samenwerkten zegt Marcello Mastroianni:

‘ “Wat moet ik doen en wat zeg ik?”
Na die eerste keer op het strand in Fregene, heb ik Fellini nooit meer om een script gevraagd. En ik heb vijf films met hem gemaakt, wat niet gering is. En misschien behoorden die wel tot de allerbelangrijksten. Prachtig, eigenlijk is het een manier van filmmaken waar ik nog steeds van droom: waar heb je zo’n script eigenlijk voor nodig? Als je me goed uitlegt wat voor personage ik moet spelen, is het dan zo belangrijk dat ik weet wat er morgenochtend gaat gebeuren? Is het niet veel leuker zoals het met hem ging?
Als ik ’s morgens op de set kwam, dan vond ik daar een decor, personages en situaties. Ik zei alleen meer: “Oké, Federico, wat moet ik doen, en wat zeg ik?” “Nou, je hebt een ontmoeting met die vrouw daar en zegt zoiets als ‘Ik verwachtte u al…’ Later, bij de nasynchronisatie, zien we wel verder.”
Ik was dus acteur, maar vooral toeschouwer van wat er om me heen gebeurde. Ik geloof niet dat er een betere manier bestaat om dit vak uit te oefenen. Het is duidelijk dat dat niet met iedereen op die manier kan, maar met hem kon het wel.’

In Gesprekken met Fellini – degene die de gesprekken voert is Giovanni Grazzini – zegt Federico Fellini ook iets over Marcello Mastroianni. Als hem gevraagd wordt welk beeld hij voor zijn geest krijgt als hij terugdenkt aan La Città delle donne antwoordt Fellini:

‘Marcello. Die goede, opperbeste Marcello, die trouwe toegewijde, wijze vriend; zo een vriend vind je alleen in Engelse verhalen. Marcello en ik zien elkaar maar hoogst zelden, bijna nooit. Misschien is dat ook een reden voor onze vriendschap, een vriendschap die niets eist, niet conditioneert, geen regels opstelt en geen grenzen kent. Een echte, mooie vriendschap die gebaseerd is op gezond wederzijds wantrouwen.
Het is een ware vreugde om met Marcello samen te werken: hij is fijngevoelig, disponibel, intelligent, sluipt op z’n tenen tussen de andere personages, zonder je ooit iets te vragen, ook al heeft hij het draaiboek niet eens gelezen. “Wat is er nu voor leuks aan – zegt hij – om van tevoren te weten wat er gebeurt? Ik ontdek het liever van dag tot dag, net als het personage”.’

De tentoonstelling die EYE eerder dit jaar aan Federico Fellini wijdde was voor mij aanleiding om een deel van zijn films opnieuw te bekijken. Ik heb er zestien. Roma, 8½, Prova d’orchestra, Amarcord, Giulietta degli spiriti en La dolce vita, verder kwam ik nog niet. Er is ook zoveel te zien en op te merken.

Misschien ook interessant:

  1. Brothers in films: de gebroeders Quay
  2. Gezocht/gevonden: Love, Life and Laughter, maar mij gaat het om het liedje: Yes, we have no bananas
  3. Gabriel García Márquez: zie onder G
  4. World Press Photo: plaatjes waar het nieuws niet altijd van afspat

Filed Under: blog Tagged With: 31 oktober 1993, 8½, Amarcord, dood, Eye, Filmmuseum, Gesprekken met Fellini, Giovanni Grazzini, Giulietta degli spiriti, Ik herinner mij, io mi ricordo, La dolce vita, Marcello Mastroianni, Mi ricordo, Prova d’orchestra, Roma, sì, tentoonstelling, twintig jaar dood

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Ik ben mijn eigen leescoach
  • Literair verantwoord eieren koken en thee zetten
  • Boekenmarkt, of: de verleiding weer niet weerstaan
  • Over hoofden van doden literair scoren?
  • Een oude bekende, of: de kunst van het heel precies beschrijven

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Ik ben mijn eigen leescoach
  • Literair verantwoord eieren koken en thee zetten
  • Boekenmarkt, of: de verleiding weer niet weerstaan

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2022 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled