Al negen maanden maak ik aan het einde van een maand mijn keuze uit de door Chrétien Breukers geselecteerde gedichten opgenomen in De scheurkalender van de poëzie. Dat doe ik deze maand weer, maar dit keer kies ik niet mijn favoriete gedicht, maar een gedicht dat past bij de actualiteit.
Die actualiteit is een marathonuitzending op de Noorse televisie. Twaalf uur lang konden de Noren live kijken naar breien, dat wil zeggen: volgen hoe een schaap geschoren, de wol gesponnen en een Noorse trui gebreid werd. De Noorse televisie experimenteert met ‘slow tv’. De vorige keer lieten ze een knapperend haardvuur zien.
Daarom dit keer Zelfportret van Koenraad Goudeseune:
Mijn vriendin breit sokken
terwijl ik schilderijen verkoop.
Landschappen gaan van de hand.
En het getik van haar naalden
klinkt in mijn oren als applaus.
Ik ben gek op mijn vriendin
en op wat ze breit.
Terwijl ik schilderijen verkoop,
ook naakten en stillevens.
Maar geen zelfportretten.
Als ik een zelfportret verkopen wil
dan gaat zij onrustig breien
en klinkt haar getik als een geigerteller.
Hadden ze daar in Noorwegen niet continu zitten breien, dan had Lut de Block een goede kans gemaakt. Mijn maand stond niet zozeer in het teken van eten, maar van voedsel en voedselproductie, maar daar past Eend: het recept wel bij:
Neem vier personen met vleselijke lusten en
vier malse magrets de canard. Zet de eersten
op sherry, une suze, pastis, bloody mary. Laat
chambreren, breng op smaak met iets pittigs:
amuse-gueule, olijf, een radijsje of twee.
Concentreer op de eend. Neem het mes,
de filets en laat een duimdikke vetlaag intact.
Hanteer het zoutvat alsof het wierook bevat.
Kwispel pontificaal maar zorg dat je lippen
niet kloven. Nu moet er de eend aan geloven.
Leg op de rooster, het paarsnaakte vlees op
het staal, de vetlaag beschermend naar boven.
Ze hunkert naar oven, knispert van zeezout
en hitte, sijpelt zich gaar in haar vet. Gun haar
dertien dieproze minuten en laat even bekomen.
Snij aan en dien op met voornoemde personen.
Arroseer dit voltallige gezelschap met wijn.
Geen entre deux mers, geen bordeaux.
Daal in je kelder en in het verleden en
laat het een uitgelezen, volle bourgogne zijn.
Leave a Reply