Ben ik nou zo dom of is Stephan Enter zo belezen

Van de vier boeken die er van Stephan Enter verschenen is Spel mijn favoriet. Spel is een roman, maar bestaat uit verhalen. Verhalen over het opgroeien van Norbert Vijgh, telg uit een voorname familie. Spel is een biografie in spellen en spelen. In elk van de elf verhalen speelt Norbert een ander spel en krijgt hij via dat spel van Stephan Enter een karakter. 

Toen ik Spel in 2007 voor het eerst las vond ik dat niet alleen een originele, maar ook een heel doeltreffende manier om te laten zien hoe iemand iets ontgroeit. 

Minstens zo indrukwekkend vond ik het dat Stephan Enter per verhaal van stijl wisselt, zonder dat Spel een catalogus van kwaliteiten wordt.

Wat ik toen niet wist en nu wel is dat Stephan Enter met elk hoofdstuk – met al die exercises du style – een andere schrijver eert. Dat las ik in een interview met Stephan Enter. Daar lees ik ook dat alleen Rudy Kousbroek het spel van Stephan Enter opmerkte.

Van de eerste vier hoofdstukken weet ik het nu. Die zijn geënt op Kenzaburo Oë, John Updike, Vladimir Nabokov en Virginia Woolf. Maar ik heb te weinig gelezen om Stephan Enter helemaal te kunnen volgen.

Ik vermoed dat in volgende hoofdstukken onder andere J.D. Salinger en W.F. Hermans centraal staan, maar zeker weten doe ik dat niet. Eenmaal op het spoor gezet, wil het eigenlijk wel weten…

Behalve bij het laatste hoofdstuk Scrabble. Scrabble is een dubbelportret van een kleinzoon en zijn grootmoeder, vanuit het perspectief van de kleinzoon. Scrabble gaat over vervlogen tijden en verdwijnende milieus. Maar het meest van al gaat – en het meest van alle verhalen in Spel – gaat Scrabble over opgroeien, over het op gelijke hoogte komen met de generatie(s) die aan het eigen leven vooraf gaan. 

Ik heb Spel de afgelopen dagen herlezen. Ik vind het nog steeds even prachtig als de eerste keer.

Op 20 november 2013 komt Stephan Enter naar Zwolle. Hij is dan te gast bij de Stichting Literaire Activiteiten Zwolle.