Volgens de Londense politie wist de man die Pyronin Y en Oleoylsarcosine van Damien Hirst ontvreemdde uit de Exhibitionist Gallery in Notting Hill precies wat hij wilde hebben. Det Sgt Jon Lightfoot verwoordde het zo: ‘It appears the suspect has specifically targeted the two pieces.’
Wat de Det Sgt denk ik bedoelt, is: de dief wilde Damien Hirst, omdat het werk van Damien Hirst veel waard is. De dief hoopte dus zijn slag te slaan. Misschien komt hij van een koude kermis thuis, want de twee schilderijen waarop een patroon van gekleurde stippen staat zijn niet zo heel veel waard. Vergelijken met ander werk van Damien Hirst.
De waarde van Pyronin Y wordt geschat op £15,000. Oleoylsarcosine zou £18,000 moeten opbrengen.
Dat is vergeleken met ander werk van Damien Hirst – neem bijvoorbeeld de haai op sterk water – eigenlijk helemaal niet zo veel.
Over onder andere Damien Hirst schrijft Joost Zwagerman naar aanleiding van de tentoonstelling Pop Life. Art in a material World in Tate Modern in Londen kritisch in het essay: Alles moet weg. Hoe Jeff Koons, Damien Hirst en andere nazaten van Warhol met succes de restanten van hun ziel verkopen – het staat in de bundel Alles is gekleurd: omzwervingen in de kunst.
Joost Zwagerman constateert:
‘De tentoonstelling beoogt “The Legacy of Pop Art” in beeld te brengen – maar dat is niet helemaal zo. Er wordt in het Tate Modern slechts één aspect van popart uitgelicht, en dat is níét de door pop beoogde vermenging van hoge en lage cultuur, níét het uitsluiten van het “handschrift” in de kunstwerken, níét het in beeld brengen van alledaagse taferelen en consumptieartikelen, en ook niet eens het al dan niet met een knipoog recycleren van beelden en vignetten uit de massamedia – nee, de tentoonstelling “Pop Life” versmalt de popart tot één kunstje: de kunst van het geld verdienen.’
Een kunstenaar is al lang geen eenzaam genie meer dat in de afzondering van zijn atelier ploetert en voor zijn artistieke vrijheid een hoge prijs betaalt.
Daarmee vergelijken, is volgens Joost Zwagerman:
‘die omarming van het grote geld in zeker opzicht subversief en spannend (…). Met hetzelfde gemak kun je concluderen dat deze intens cynische kijk op kunst het failliet van diezelfde kunst demonstreert. Geld verdienen aan en met de constatering dat de huidige kunst pervers is geworden – dat is dan de perversie in het kwadraat, dankzij “gevaarlijke kunst”. Zo ongeveer zien de curatoren van “Pop Life” het.
Het meest ontluisterend – met de toevoeging dat de kunstenaar vermoedelijk ook doelbewust die ontluistering nastreefde – zijn enkele werken van Damien Hirst, die in 2008 bij Sotheby’s geveild werden voor een recordbedrag van meer dan 110 miljoen pond.
Ook Hirst weet hoe hij zijn oeuvre kan uitmelken tot over de grens van schaamteloosheid.’
Zijn oordeel over Damien Hirst:
‘Andy Warhol was met terugwerkende kracht een kruimeldief in vergelijking met Hirst, die al jaren, voor een belangrijk deel met hulp van verzamelaar Charles Saatchi, via handige marktmanipulaties miljoenen euro’s met zijn werk verdient.’
Als dat waar is – dat van die marktmanipulaties – dan is het in een wereld waarin niets is wat het lijkt, zelfs mogelijk dat diefstal Damien Hirst zo goed uitkomt dat hij het helemaal niet erg vindt dat Pyronin Y en Oleoylsarcosine spoorloos zijn.
Neemt niet weg dat de politie nog steeds op zoek is naar die twee polkadot schilderijen. Voor wie de politie een handje wil helpen, volgen hier de signalementen: Op Pyronin Y (2005) staan stippen. Het schilderij meet 100 x 120 centimeter. Oleoylsarcosine (2008) bestaat uit 48 gekleurde stippen en is 67 x 89 centimeter klein.
De politie heeft goede hoop dat mensen misschien iets gezien hebben. Nogmaals Det Sgt Jon Lightfoot: ‘The items would have been visible in the back of the car and we are appealing for any witnesses or anyone with information to please come forward.’ Of er geld beschikbaar is voor wie de gouden tip geeft, is mij niet bekend.
Leave a Reply