Het is een klein beeldje van glas. Het heet De Fietspad en is gemaakt door Ciro Abath. Dé Fietspad. Een pad op een fiets – misschien wel een tijdritfiets, maar dat weet ik niet zeker.
De fietspad mag, maar is in Nederland alleen grammaticaal alleen goed in het geval van een fietsende pad. Anders is het het fietspad.
Fietspad:
Uitspraak: /ˈfitspɑt/
Afbreking: fiets·pad
Woordsoort: zelfstandig naamwoord
Geslacht: onzijdig
Meervoud: fietspaden
Dat is in het tropisch koninkrijk waar Ciro Abath woont en werkt anders.
Ik had niet veel aanmoediging nodig. Terwijl ik nog bezig was om het beeld in me op te nemen, en probeerde vast te stellen of de fiets inderdaad een tijdritfiets is, drong zich spontaan de gedachte aan mij op dat Ciro Abath met De Fietspad door een sneer uit te delen richting die mensen die van het corrigeren van anderen een gewoonte gemaakt hebben, omdat ze denken zelf de taalwijsheid in pacht te hebben via de taal van de onderdrukkers (en hun hang naar feitsen) feitelijk het kolonialisme aan de kaak stelt.
Geen idee of Ciro Abath het zo bedoeld heeft, maar in de flyer die ik aan de kassa van Museum De Fundatie kreeg staat dat de kunstenaars uit de tropische windstreken niet alleen willen dat ik hun universum verken, maar dat ik via hun observaties ook naar mezelf kijk.
En dat is waar ik mee bezig was toen ik oog in oog stond met De Fietspad.
Misschien zat ik er niet eens zo ver naast, denk ik als ik eenmaal thuis de tekst van de openingstoespraak van Felix de Rooy, een van de kunstenaar van wie werk te zien is op de tentoonstelling Tropisch Koninkrijk, onder andere dit lees:
‘De culturele hybriditeit die als gevolg van de brute en bloedige Europese kolonisatie van het Amerikaanse continent en het Caribische eilandenrijk is ontstaan, wordt omschreven met de term “Creolisering”. Deze menging van “rassen”, talen en culturen heeft een nieuwe mens en een nieuw wereldbeeld geschapen uit bloed en sperma, onderdrukking, verzet en assimilatie. Inheemse Indianen gebrandmerkt met een mistaken identity. Afrikaanse slaven gebrandmerkt door racisme en genocide. Europese kolonisatoren gebrandmerkt met een heilig superioriteitsgevoel en blind kapitalisme komen samen in een onbekende arena, een genetisch laboratorium waar een experimentele fusie van een diversiteit aan identiteiten tot stand komt.’
Ik zal het maar eerlijk toegeven, voordat ik De Fietspad zag, had ik nog nooit van Ciro Abath gehoord. Internet heeft me inmiddels wel wat, maar niet heel veel wijzer gemaakt. Dit is het meest uitgebreide overzicht van zijn doen en laten dat ik vond:
‘Ciro Abath is a sculptor who works a variety of materials and techniques (ceramics, bronze casting, glass blowing, kiln casting).He participated in several international exhibitions and has represented Aruba on the Bienale of Sao Paolo, Brazil (23th) and Havana, Cuba (7th). In his work historical and organic aspects are combined with mystic and mythes. Ciro has been trained as an art teacher in the Netherlands and taught art for 30 years at Colegio Arubano. He has been trained as a glass blower at the Glassfurnace in Istanbul, Turkey, Urban Glass in New York, and at Stipglas in the Netherlands. Also he had workperiods at the European Centre for Ceramics in ‘s Hertogenbosch, Netherlands and he took Bronze classes at the Salzburg Summer Akademy.’
Beeldmateriaal vond ik wel, en ook een stuk waaruit blijkt dat Ciro Abath de man achter Terrafuse Aruba Glass Ceramics is, een ‘werkplaats’ die financieel ondersteund wordt via de regeling KulturA.
Paul van de Wiel says
In Brabant wordt nog vaak de fietspad ipv het fietspad gebruikt.