HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Willem Jan Otten wint P.C. Hooftprijs en schrijft met een essayistisch hoofd

Willem Jan Otten wint P.C. Hooftprijs en schrijft met een essayistisch hoofd

16/12/2013 by Liliane Waanders Leave a Comment

‘Afgelopen dinsdag zou het zo ver zijn, gonsde het al een tijdje in de wandelgangen van het Letterkundig Museum in Den Haag’, las ik zaterdag  onder het kopje Nieuws in de Volkskrant. ‘Maar nee, het bleef stil’. 

Inmiddels hoor ik hem overal. Zelfs nu zit ik te luisteren naar een lang interview met de overrompelde winnaar die heel blij is dat een genre dat het moeilijk heeft – het vrije essay, het essay dat niet geschreven wordt om een mening te verkondigen – bekroond is. Inmiddels week ik ook waarom het vorige week dinsdag zo stil bleef. Willem Jan Otten vertelde het net zelf. Hij hoorde dat hij de P.C. Hooftprijs kreeg op het moment dat hij op het punt stond in het vliegtuig naar Wenen te stoppen. En dus werd in onderling overleg besloten om de bekendmaking maar even op te schorten.

Vanmorgen hoorde ik hem in een ander programma. Ook toen was hij overrompeld. Maar toen vertelde hij er niet bij dat hij het al een week weet en dat gevoel inmiddels wel is weggezakt.

In het interview waar ik nu naar luister – in Dit is de dag – trekt hij zijn verklaring dat hij zichzelf eigenlijk dichter vindt schielijk in, nu hij de P.C. Hooftprijs krijgt voor zijn essays. 

Alleen als hij zijn essays schrijft, schrijft hij met een poëtisch hoofd. Dat zei hij dan weer in dat andere interview, vanmorgen. Al het andere schrijft hij met een essayistisch hoofd en hij voelt zich overwegend essayist. Dat zei hij dan weer in dat interview vanmorgen – wat dat nou in het Radio 1 Journaal of in Goedemorgen Nederland?

De P.C. Hooftprijs krijgen is natuurlijk een eer. Maar het is ook een boel geld: zestigduizend euro. Dat geld gaat Willem Jan Otten gebruiken om in alle rust verder te schrijven aan de roman waar hij nu mee bezig is. Hij denkt dat het prijzengeld gelijk staat aan twee jaar tijd. Hij probeert heel erg bezig te zijn met een boek dat gelezen moet kunnen worden door iemand van elf. Dat is het enige dat hij over die roman in wording kwijt wil.

Ik ga nu weer even luisteren en verder lezen in de bundels die hier in de kast staan – De letterpiloot, Het museum van licht en Onze lieve vrouw van de schemering – om later iets meer op de inhoud in te kunnen gaan. Maar eerst de laatste bladzijden van Denken is een lust lezen.

Misschien ook interessant:

  1. Het beschouwend proza van Willem Jan Otten ontdekken
  2. Voorlezen in de trein
  3. Alles is verhaal in Droomportaal van Willem Jan Otten
  4. P.C. Hooftprijs: Marga Minco krijgt hem eindelijk

Filed Under: blog Tagged With: De letterpiloot, Denken is een lust, essay, Het museum van licht, laureaat, Onze lieve vrouw van de schemering, P.C. Hooftprijs, Willem Jan Otten, winnaar

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Nikos Kazantzakis over de Franciscus in wiens sporen paus Franciscus treedt
  • De Inktaap 2.0
  • Recensie: Oever – Ludwig Volbeda
  • Poëzieweek 2025: ‘Mijn vader zegt entropie mijn moeder logica’ – Sasja Janssen
  • Poëzieweek 2025: ‘Kratermond’ – Sara Eelen

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Abdelkader Benali Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Nikos Kazantzakis over de Franciscus in wiens sporen paus Franciscus treedt
  • De Inktaap 2.0
  • Recensie: Oever – Ludwig Volbeda

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2025 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled