De eerste dode die in 2014 betreurd wordt, is schrijvend kunstenaar (zo staat het op zijn site) Herman Pieter de Boer. Hoewel ik de nodige teksten van zijn hand mee kan zingen – zoals, in volgorde van muzikale bewustwording: Op een onbewoond eiland (Kinderen voor Kinderen), Visite (Lenny Kuhr) en Laat me (Ramses Shaffy) – en ook wel eens een van zijn bundels met verhalen (De kellnerin en De motorengel, als ik het me goed herinner, beide met de toevoeging en andere verhalen) gelezen heb, hoorde hij niet tot de schrijvers die ik op de voet volgde.
Behalve dan als het om die ene titel gaat: Het Groot Gebarenboek der Lage Landen. Wat nu Het Groot Gebarenboek der Lage Landen heet, begon in 1979 als een rubriek in HP/De Tijd. Herman Pieter de Boer (woorden) en Pat Andrea (beelden) legden de gebaren vast die in Nederland gemeengoed en immaterieel erfgoed waren geworden (en dat nog steeds zijn).
De gebundelde gebaren verschenen onder verschillende titels, waarvan Het Groot Gebarenboek der Lage Landen – een beetje ironisch is die titel wel – de overtreffende trap is.
Al had de doventolk van dienst aan de vooravond van de herdenkingsbijeenkomst voor Nelson Mandela maar even een blik geworpen in de geïllustreerde gebarentaalbijbel van Herman Pieter de Boer en Pat Andrea…
Hoe het wel moet… kijk naar de doventolken van de NOS. Gisteren zat Sebastiaan Boogaard, een van die doventolken, samen met Dionne Stax, een van de nieuwslezers van de NOS, in Het beste van De tv draait door 2013 (vanaf 21.28 minuten).
Hij vertolkte het afgelopen jaar meesterlijk hoe zij opschrok uit ‘een momentje voor jezelf’ – ze sliep niet, ze nam tekst door en had wel degelijk op de klok gekeken, maar de dertig seconden die ze volgens de klok nog had, duurden korter dan beloofd.
Zo’n gebaar verdient een plaats in Het Groot Gebarenboek der Lage Landen.
Leave a Reply