Jennifer Egan: Black Box, een roman in 606 tweets

Vorige week – om precies te zijn van 6 tot en met 10 januari van 22 tot ± 00.00 uur – stuurde de VPRO de ‘roman’ Black Box van Jennifer Egan in 606 tweets de wereld in.

Jennifer Egan, zelf geen verwoed twitteraar, schreef Black Box (een sci-spy-thriller over een jonge vrouw die ergens in de nabije toekomst als infiltrant werkt), dat in totaal 8500 woorden telt, in porties van ongeveer honderdveertig tekens, in tweets dus. Daarvoor gebruikte ze een notitieblok dat haar hielp maat te houden.

In The New Yorker, de eerste die Black Box tweette, zegt zij over die manier van werken – als haar door Deborah Treisman gevraagd wordt of het in zulke kleine eenheden denken haar belemmerd heeft:  

‘No, because that was so essential to the voice itself. I mean, the premise is that these are the thoughts of the protagonist, which are being recorded as part of her spy mission. But they take the form of lessons, and actually the working title of the piece was “Lessons Learned.” The idea was that with each move she makes, or each thing that happens to her, she has a kind of reflection, which has a bit of a didactic quality to it. I always imagined her observations happening in this very atomized way; that was just inherent in the voice itself.’

Hoewel niet iedereen  even enthousiast reageerde, vindt Jennifer Egan het een geslaagd experiment, blijkt uit een interview met Katja de Bruin op de site VPRO Boeken:

‘De daadwerkelijke ervaring van het lezen van een verhaal op Twitter was een groot experiment. Mijn eerste prioriteit is altijd geweest dat het ook in de ouderwetse vorm, op papier, stand moest houden. Ik wilde niet dat het enige interessante aan dit verhaal het feit was dat het werd getwitterd. Het mocht niet alleen een gimmick zijn. Hoewel ik zelf geen twitteraar ben, en ook bijna niemand volg, vond ik het op een vreemde manier hypnotiserend om mijn verhaal op deze manier te lezen. Ik vond het geweldig hoe die regels tekst zomaar op mijn telefoon verschenen. Voor mij voelde het als de beste manier om dit verhaal te lezen. Het langzaam prijsgeven van kleine brokjes informatie was precies het effect dat me voor ogen stond, en het past erg bij de sfeer waarin een vrouw stiekem informatie verstuurt over de man die ze bespioneert.’

Black Box verschijnt niet in boekvorm, maar is wel in zijn geheel terug te lezen: hier in het Engels, en hier in de vertaling van Ton Heuvelmans.