Hoe maak je het de lezer makkelijk? Hoe voorkom je dat hij/zij de weg in het literaire landschap niet kwijtraakt? Hoe neem je hem/haar werk uit handen?
Voorzie oordelen van sterren en ballen zodat de lezer zonder de recensie waarvoor de recensent elk woord zorgvuldig overwogen heeft (het mogen er niet teveel zijn) te lezen zijn oordeel klaar kan hebben,
en:
Maak lijstjes opdat de lezer in een oogopslag weet waar hij aan toe is en titels die hij het voordeel van de twijfel had willen geven zonder gêne in kan wisselen voor boeken die je gelezen moet hebben.
Lijstjes. Hier horen ze bij het einde van het jaar (of bij de Nederlandse editie van De slimste mens, in de Vlaamse versie is dat spelletje al lang verdwenen). Zo niet bij The Huffington Post. Daar maken ze het hele jaar door lijstjes. Zomaar, en als er een aanleiding voor is. De zoveelste geboorte- of sterfdag van een schrijver. Een boek een rond aantal jaren geleden verschenen is. Een bonte verzameling die alleen onder die ene noemer een eenheid is. Eigenlijk mag alles bij The Huffington Post.
Dit is een van de meest recente: 7 Things You Didn’t Know About Robert Louis Stevenson. Wist jij dat Robert Louis Stevenson de slaapzak heeft uitgevonden? Ik niet:
‘An enthusiastic traveler, Stevenson enjoyed sleeping under the stars. In 1878, the Scottish writer designed a six-foot square sleeping sack, made of “green waterproof cart-cloth without and blue sheep’s fur within” for a 12-day hike through a mountainous region of southern France. He was nursing a broken heart, for the American woman he loved had left him. By writing a travel narrative, he hoped to earn enough money to pursue her and persuade her to marry him. The adventure and the sleeping bag are memorialized in his book, Travels with a Donkey in the Cevennes.’
Deze verscheen ook nog niet zo lang geleden op de site: 14 Heartbreakingly Adorable Quotes From Winnie-The-Pooh. Ik pik er één citaat uit. Niet willekeurig, want ik houd van rivieren: ‘Rivers know this: there is no hurry. We shall get there someday.’
Dit lijstje – An Ode To Unaccelerated Reading: here are 10 long novels that are well worth their page counts – bevat behalve titels die al eeuwen meegaan, ook een paar recente dikke pillen, waaronder 1Q84 van Haruki Murakami, dat als volgt wordt samengevat:
‘As mentioned above [dit lijstje wordt voorafgegaan – en dat is niet altijd het geval – door een inhoudelijke toelichting, lw], Murakami’s a deft creator of immersive, spooky worlds. Protagonist Aomame explores a reality that’s slightly different from her own. Her story alternates, and eventually collides, with that of a literary magazine editor, Tengo, who is editing a submission from a strange character.’
Een beetje mager.
Eind vorig jaar las ik in 10 Things You Didn’t Know About Sherlock Holmes dat de eerste roman waarin Sherlock Holmes optrad grandioos geflopt is:
‘The detective made his debut in the novel A Study in Scarlet (1887), written by a 27-year-old Doyle in just three weeks. Famously, Doyle was inspired by a real-life lecturer of his at the University of Edinburgh, Dr. Joseph Bell, who could diagnose patients simply by looking at them when they walked into his surgery. The other important influence was Edgar Allan Poe’s fictional detective, C. Auguste Dupin. Doyle wrote the book while he was running a struggling doctor’s surgery down in Portsmouth. The novel was rejected by many publishers and eventually published in Beeton’s Christmas Annual (named after the husband of Mrs. Beeton). It didn’t sell well, and more or less sank without trace.’
Zelf vond ik wat hier staat over de inspiratiebronnen interessanter. Met name die dokter Bell spreekt tot mijn verbeelding.
Alain de Botton wijdde ooit een heel boek aan How Proust can change your Life. Puntsgewijs heeft de schrijver van Here’s What ‘The Catcher In The Rye’ Can Teach You About Life heel wat minder tekens nodig.
Ik bof, want The Catcher in the Rye staat op mijn bucket list (al zal ik Puber in vertaling lezen). Het helpt dat Holden een lezer is, ik deel zijn mening: ‘Excellent writing can transport you’, maar ik vind films niet ‘phony’.
‘Holden is a big reader. He describes himself as “not all that literate,” in spite of reading a lot. He reads for pleasure, and he describes the pleasure he takes in reading at length in the book. Movies, on the other hand, are a medium he classifies as “phony.” Still, his devouring of books is admirable.’
Lijstjes. Ik houd er niet zo van. Maar ik kan de verleiding om er kennis van te nemen toch maar moeilijk weerstaan. Misschien is de werkelijkheid inklinken wel leuker dan geconfronteerd worden met de ingedikte wereld van een ander. Als u mij een onderwerp aan de hand doet, zal ik het eens proberen.
Leave a Reply