HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Bedoelde Kristien Hemmerechts Baudelaire toen ze verwees naar de dichter die zich afvroeg: ‘Heb je de verdoemden lief?’

Bedoelde Kristien Hemmerechts Baudelaire toen ze verwees naar de dichter die zich afvroeg: ‘Heb je de verdoemden lief?’

23/01/2014 by Liliane Waanders Leave a Comment

Aan De vrouw die de honden eten gaf van Kristien Hemmerechts ging Uitgespuwd vooraf. Uitgespuwd vertelt hetzelfde verhaal, maar dan in maar 12.000 woorden (en dus is het niet helemaal hetzelfde verhaal). 

Kristien Hemmerechts was van mei 2012 tot en met april 2013 VUsionair én Schrijver op Locatie van de Vrije Universiteit in Amsterdam. In die hoedanigheid schreef ze Uitgespuwd.  

Op de voorkant van Uitgespuwd staat: ‘Waarschuwing. Dit is fictie’ (terwijl op het buikbandje van De vrouw die de honden eten gaf juist verwezen wordt naar de werkelijkheid: ‘roman geïnspireerd op het leven van Michelle Martin, ex-vrouw van Marc Dutroux’). 

Deze tekst moest de lezers van Uitgespuwd op een spoor zetten: ‘Aan het woord is een vrouw die veroordeeld werd om haar aandeel in een berucht Belgisch zedenmisdrijf. In Uitgespuwd geeft ze haar visie op de feiten, gepresenteerd in een monoloog waarin ze elke lezer confronteert met de rekbaarheid van empathie. “Heb je de verdoemden lief?” vroeg een dichter zich eens af. Kristien Hemmerechts stelt die vraag opnieuw in dit paasgeschenk van de Vrije Universiteit. Literatuur op het scherp van de snede.’

‘ “Heb je de verdoemden lief?” vroeg een dichter zich eens af.’ Welke dichter?

Ik houd het op Charles Baudelaire. Ik denk dat ‘Heb je de verdoemden lief’ verwijst naar Het onherstelbare. Gedicht LVII uit De bloemen van het kwaad: Spleen en ideaal. 

Het onherstelbare

Kunnen wij oude, lang gevoelde Wroeging smoren,
            Die leeft en zich steeds hevig roeren kwam,
En die ook teert op ons, als op een lijk de wormen,
            Als op de eik de eikezwam?
Kunnen wij onverbiddelijke Wroeging smoren?

In wat voor toverbrouwsel, tonicum of wijn
            Verdrinken wij die kwelgeest, gulzig
In haar vernielzucht, zoals lichtekooien zijn,
            En als de mieren zo geduldig?
In wat voor toverbrouwsel? – tonicum? – of wijn?

Mooi heksje, zegt ’t geheim, als jij het hebt gevonden,
            Aan deze geest zo zwaar beproefd,
Als één die sterft, verplet onder een hoop gewonden,
            Vertrapt onder de paardehoef,
Mooi heksje, zeg ’t geheim, als jij het hebt gevonden,

Zeg ’t deze stervende, de wolf ruikt al zijn bloed
            En waakzaam loeren reeds de raven,
Zeg die gevallene of hij wanhopen moet:
            Wordt hij straks zonder kruis begraven?
Die arme stervende, de wolf ruikt al zijn bloed!

Kan met een hemel zwart als modder nog verlichten?
            Verscheuren zulk een duisternis
Dichter dan pek, vrij van funeste bliksemschichten,
            Die zonder ster of luister is?
Kan men een hemel zwart als modder nog verlichten?

De Hoop die in de ruiten van de Herberg blonk,
            Is hier gedoofd, voorgoed gestorven!
Wie is ’t die onderdak aan martelaren schonk,
            In ’t donker dwalend en verzworven?
De duivel doofde ’t licht dat in de Herberg blonk!

Aanbiddelijke heks, bemin jij de verdoemden?
            Weet jij wat onvergeeflijk is?
Ken jij de Wroeging die je het vergif kunt noemen,
            Waarvan ons hart vergeven is?
Aanbiddelijke heks, bemin jij de verdoemden?

Het Onherstelbare knaagt met vervloekte tand
            Aan onze ziel, arm ereteken,
En tast het bouwsel vanaf de onderkant,
            Zoals termieten ’t huis afbreken.
Het Onherstelbare knaagt met vervloekte tand!

Ik heb een keer gezien, in een banaal theater,
            Bezield door een sonoor orkest,
Een duister zwerk en hoe een fee de dageraad er
            Wonderlijk te ontsteken wist;
Ik heb een keer gezien in een banaal theater

Hoe, enkel licht en goud, een gazen creatuur
            De grote Satan kon ontkrachten;
Ach, maar mijn hart dat smacht naar het extatisch vuur,
            Is een toneel waar ik blijf wachten,
Vergeefs, altijd vergeefs, op ’t gazen Creatuur!

(vertaling: Peter Verstegen)

‘Het “Onherstelbare” is wat men verkeerd heeft gedaan in het leven en nooit meer goed kan maken’, dat is de eerste zin van de toelichting van Peter Verstegen.  

Misschien bedoelde Kristien Hemmerechts een ander. Maar dan nog snijdt Het onherstelbare hout.

Misschien ook interessant:

  1. Wat doet Baudelaire in finishplaats Saint-Malo?
  2. Hoe de publieke opinie een roman om zeep kan helpen, beschreef Kristien Hemmerechts al eens
  3. Het motto dat Kristien Hemmerechts voor De vrouw die de honden eten gaf koos
  4. Recensie: De vrouw die de honden eten gaf – Kristien Hemmerechts

Filed Under: blog Tagged With: Charles Baudelaire, De bloemen van het kwaad, De vrouw die de honden eten gaf, gedicht, Heb je de verdoemden lief?, Het onherstelbare, Kristien Hemmerechts, Les fleurs du mal, L’irréparable, Peter Verstegen, Spleen en ideaal, Uitgespuwd

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • en aan de horizon ligt… Spijkenisse
  • Op de stoep bij Clare Lennart
  • Vluchten is als vallen
  • ‘Het hotel in de literatuur’, volgens ChatGPT en volgens mij
  • Zonder titel

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • en aan de horizon ligt… Spijkenisse
  • Op de stoep bij Clare Lennart
  • Vluchten is als vallen

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2023 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled