Ik heb geen verstand van gedichten. Niet dat ik geen gedichten lees. Maar als ik ze lees en er wat van vind, weet ik nooit of dat vinden wel gestoeld is op enige kennis van zaken. En dat vind ik wel een voorwaarde als je ergens iets over wilt zeggen of schrijven.
Het spreekt dan ook voor zich dat de keuze die ik voor deze Poëzieweek heb gemaakt een puur persoonlijke is. Met reputaties heb ik geen rekening gehouden.
In de trein
Terwijl ik mijn ochtendblad
openvouw gaat een jonge
vrouw met een jonge takshond
tegenover mij zitten
het dier reist voor het eerst,
is nerveus, scheurt snel mijn
krant aan snippers, klimt op
het klaptafeltje, bijt in mijn
hand, bijt in mijn pakje
sigaretten, en legt zo de
basis voor een gesprek over
dieren (die van lieverlee
mensen worden) dat duurt tot
Den Haag-Laan van Nieuw-Oost-
indië, want daar stapt de jonge
vrouw met de jonge hond uit.
Hanny Splint says
M.a.w. het is pas geoorloofd ergens iets van te zeggen als je er een opleiding in gevolgd hebt….
Die ervaring heb ik wel in het leven.
In dit geval dus een studie Nederlandse literatuur.
Ik heb wel eens op een avondje vol met theologen gezeten, dan kun je dus als katholieke burger(in)beter niets zeggen, dat voel je wel.
Tja, ook alleen maar HAVO, HBO-V, 2 1/2 jaar Kunstakademie.
Wat kan die nu voor zinnigs over GOD zeggen.Komt ook niet eens zo vaak in de kerk. Tja, en dan ook weer zo volkomen gevoelsmatig en niet goed wetenschappelijk onderbouwd.
Het is ook weer een bepaalde kliek(circuit)dat elkaar helemaal kent en waar je je beter buiten/afzijdig van kunt houden, maar als rechtgeaarde vriendin volg ik natuurlijk alles op de voet. Ik denk dat het met dichten ook zo gaat.