HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Julián Basílico Coco, dankzij Forgotify, Kris Berry en Jan Brokken aan de vergetelheid ontrukt

Julián Basílico Coco, dankzij Forgotify, Kris Berry en Jan Brokken aan de vergetelheid ontrukt

04/02/2014 by Liliane Waanders Leave a Comment

De wereld draait door besteedde vanavond aandacht aan Forgotify, de dependance waar Spotify ruim vier miljoen onbeluisterde nummers gestationeerd heeft in de hoop ze zo alsnog onder de aandacht te brengen. Tim Knol, Iris Hond en Kris Berry mochten een artiest van hun keuze uitlichten. Tim Knol koos Joe Haywood, Iris Hond Dimitris Sgouros en Kris Berry Julián Basílico Coco.

Vanwege zijn Antilliaanse afkomst vermoedde ik al tijdens het item dat ik Julián Basílico Coco wel eens zou kunnen tegenkomen in Waarom elf Antillianen knielden voor het hart van Chopin van Jan Brokken.

Ik vond hem – een beetje op goed geluk, want wat er in het boek ontbreekt is een index – in het hoofdstuk Spertijd, waar Wim Statius Muller – net als Chris Berry net nog in De wereld draait door – hoog over hem opgeeft:

‘De musicus die de meeste indruk op hem maakte was Julián Basílico Coco. Niet dat ze met elkaar omgingen; hij was zes jaar ouder en dat scheelt een halve eeuw wanneer je een puber bent; pas als volwassene zou Wim hem persoonlijk leren kennen; maar Julián woonde slechts enkele straten bij hem vandaan, in de volkswijk Colón, en voor hij in brede kring faam verwierf, was hij in de steegjes van Otrobanda al legendarisch.
Op een avond zat hij, een pikzwart jochie, heel trots op het muurtje van de kade op zijn mandoline te tokkelen. De violist Jossy van der Linde kwam voorbij, stomdronken, waggelend op zijn benen. “Sla de ‘mi’ eens aan?” Dat kon Julián niet. “Als je zoiets simpels niet kunt, hoe durf je je dan gitarist te noemen?” Julián werd razend. 
De gitarist en bassist zou na de oorlog het Amsterdamse conservatorium doorlopen en samenspelen met de violist Jehudi Menuhin, de gitarist Andrés Segovia en de jazztrompetist Stan Kenton en Dizzy Gillespie. Met lokale musici zou hij aan het begin van de jaren vijftig vele opnames maken in de studio van Thomas Henriquez of van Horacio Hoyer, een geluidsfanaat die Radio Hoyer oprichtte en honderden 78-toerenplaten perste.
Toen Wim Statius Muller hem door Otrobanda zag snellen moest Julián nog twintig jaar worden en was hij slechts bezeten van muziek. (…)
“We waren allemaal bezeten van muziek,” vertelt Wim Statius Muller me. “Maar Julián spande de kroon. Hij sprak heel zacht, behalve wanneer het over muziek ging. Dan veranderde hij in een apostel die de duivel het zwijgen oplegt.” ’

Dat een man die zo bezeten is van muziek op Forgotify – de mooiste liedjes die je nog nooit gehoord hebt – moest eindigen. 
Maar dankzij Chris Berry is hij vandaag – zijn sterfdag, hij overleed vorig jaar op 4 februari – verhuisd naar Spotify. 

Misschien ook interessant:

  1. Met Jan Brokken op de eerste rang
  2. Fotograaf des Vaderlands
  3. Hij probeerde zijn pen en toen stond daar Hebban olla vogala en nu is er de Vogala-app
  4. Eerste zin: Otmars zonen – Peter Buwalda

Filed Under: blog Tagged With: De wereld draait door, Dimitris Sgouros, dwdd, Forgotify, Iris Hond, Jan Brokken, Joe Haywood, Julián Basílico Coco, Julian Coco, Kris Berry, muziek, spotify, Tim Knol, Waarom elf Antillianen knielden voor het hart van Chopin, Wim Statius Muller

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Nikos Kazantzakis over de Franciscus in wiens sporen paus Franciscus treedt
  • De Inktaap 2.0
  • Recensie: Oever – Ludwig Volbeda
  • Poëzieweek 2025: ‘Mijn vader zegt entropie mijn moeder logica’ – Sasja Janssen
  • Poëzieweek 2025: ‘Kratermond’ – Sara Eelen

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Abdelkader Benali Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Nikos Kazantzakis over de Franciscus in wiens sporen paus Franciscus treedt
  • De Inktaap 2.0
  • Recensie: Oever – Ludwig Volbeda

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2025 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled