Wim Pijbes weet wat goed is voor zijn museum. Daarom mag Dan Brown De Nachtwacht van Rembrandt van Rijn zo dicht naderen dat hij het wapen van de stad Amsterdam kan zien. Een privilege dat een gemiddelde bezoeker van het Rijksmuseum niet gegund wordt.
Maar het zou dan ook wat zijn als Dan Brown na Het Bernini Mysterie en De Da Vinci Code een dik boek zou schrijven waarin De Nachtwacht de hoofdpersoon en het Rijksmuseum de plaats van handeling is.
Dat Wim Pijbes om dat voor elkaar te krijgen ook de crew van College Tour – en de studenten die maken dat er sprake kan zijn van een college tour – in de eregalerij moet dulden, nam hij na lang overwegen voor lief.
Het zou inderdaad wat zijn als Dan Brown dat schilderij en dat museum in die voor ons begrip grote stad inspirerend genoeg vindt om er een paar jaar van zijn leven aan te wijden.
Maar dat laat onverlet dat er al een heel boeiende film is waarin De Nachtwacht het middelpunt is van een misdaadmysterie: J’accuse van Peter Greenaway. In die film – ook bekend als Rembrandt’s J’accuse, niet te verwarren met die andere film die Peter Greenaway over De Nachtwacht maakte: Nightwatching – suggereert Greenaway dat Frans Banning Cocq, de man in het zwart op de voorgrond, zijn voorganger Piers Hasselburgh heeft laten vermoorden.
De eigenzinnige filmmaker zegt minstens vijftig aanwijzingen gevonden te hebben die zijn theorie over een complot bevestigen. In J’accuse licht Peter Greenaway er 31 toe en dat levert een spannende film op.
De vraag is natuurlijk of het waar is. Want zelfs Peter Greenaway zelf laat zich daar dubbelzinnig over uit: ‘Het is duidelijk dat je dit niet serieus moet nemen. Dat geldt voor al mijn films.’ In dat geval zou J’accuse vooral een aanklacht zijn tegen het beeldanalfabetisme van collega-filmmakers.
Waar of niet dat doet er niet toe als het verhaal maar goed is. Als Dan Brown zich over De Nachtwacht ontfermt, zal Wim Pijbes nog vreemd opkijken van het resultaat. Terwijl het toch ver ‘zijn’ schilderij en ‘zijn’ museum gaat.
Leave a Reply