De afgelopen dagen was er weinig aanleiding om stil te staan bij het feit dat Sotsji eigenlijk een badplaats is en sneeuw dus geen vanzelfsprekendheid. Maar nu de temperaturen er oplopen en er sprake van was dat het snowboarden in de halfpipe gevaar afgelast moest worden omdat de sneeuw te papperig was, schiet het ons weer te binnen.
Dooi komt soms ongelooflijk slecht uit. Dat vindt ook Ruben Saarloos. Hij is een van de twee leading characters in Dooi van Rascha Peper. Eerst heeft hij vreselijk de pest in dat hij vanwege de aanhoudende vorst zijn woonboot niet kan verlaten en veroordeeld is tot een gedwongen isolement. Maar als hij zich is gaan hechten aan Bente, die met een zekere regelmaat over het ijs naar hem toe komt schaatsen, neemt hij met enige ergernis kennis van het bericht dat het warmer wordt:
‘Temperaturen oplopend van negen graden in het noorden en oosten van het land tot twaalf in het westen,’ meldde de nieuwslezer door het gekraak van de radio heen.
Twaalf graden! Hij wilde het niet horen, zette de radio uit, ging voor een van de raampjes staan en tuurde over het ijs uit. Het was net licht aan het worden, de toestand van het ijs viel in de grauwheid van de morgen niet te peilen.’
Hij realiseert zich dat er snel een einde zal komen aan zijn dagelijkse rituelen.
Alle goede bedoelingen van zijn ‘redders’ ten spijt, vindt Ruben Saarloos het maar niets dat zij zich met veel donder en geweld een weg banen door het ijs:
‘Met een schok was hij wakker een keek om zich heen. De helikopter? Die was aan de noordelijke hemel verdwenen en nergens meer te zien. Het geluid kwam van achter hem. Hij schoot overeind, keek over de roef heen en verstarde.
Daar, zo’n twee kilometer van hem vandaan, kwam een ijsbreker over het meer! Een klein, maar ongetwijfeld oersterk schip met een geprononceerde voorplecht, dat een donkere geul vol schotsen achter zich liet. In die geul voer een tweede boot, een open motorbootje met één man erin, voor zover van deze afstand te zien viel.
Het hart begon hem woedend in de keel te slaan. Godverdomme, ze maakten het ijs kapot! Weliswaar kwamen ze schuin van rechts aanvaren en Bente kwam altijd van de linkerkant, maar wat waren ze van plan? Direct bij hem in de buurt komen was niet mogelijk, daarvoor stak zo’n ijsbreker te diep, en als ze nog een stuk doorvoeren, vernielden ze de hele toegang tot het eiland.’
Met het invallen van de dooi vervliegt ook een droom. Niet alleen in Dooi van Rascha Peper, maar ook in de bergen van Krasnaja Poljana.
Leave a Reply