Michel Tournier schrijft gevaarlijke en verontrustende literatuur. Zo gevaarlijk en verontrustend dat het lezen niet altijd even aangenaam is. Ik moest in ieder geval tijdens het lezen van deze passage uit De meteoren – waarin hij opnieuw een tweeling ten tonele voert – behoorlijk slikken (ik heb het boek wel uitgelezen overigens):
‘Een maatschappij kenmerkt zich door wat ze afstoot en wat dan onmiddellijk iets absoluuts wordt: homoseksuelen en afval. Opnieuw zie ik de kleine stalknecht voor me waar Fabienne zo onstuimig met de zweep overheen ging. Ik weet zeker dat het een meisje is, mijn instinct bedriegt me niet. Zou Fabienne gevoel voor afval hebben omdat ze lesbisch is? Het ziet ernaar uit. Toch kan ik mijn enorme scepsis ten aanzien van de vrouwelijke homoseksualiteit niet van me afzetten. Om het in algebraïsche formules uit te drukken:
mannelijke homoseksualiteit:
1 + 1 = 2 (liefde)
heteroseksualiteit:
1 + 0 = 10 (vruchtbaarheid)
vrouwelijke homoseksualiteit:
0 + 0 = 0 (niets)
Onaantastbaar, onmetelijk, eeuwig kijkt Sodom neer op zijn armzalige imitatie. Ik geloof niet dat uit de combinatie van twee nullen iets kan voortkomen.’
Ik heb het Michel Tournier nooit vergeven. Ook al is het een personage dat op zulke gedachten komt. Maar ik ben hem wel blijven lezen.
Tijdens de Olympische Winterspelen in Sotsji staat er elke dag een literair fragment op Hanta waarin aan homoseksualiteit gerefereerd wordt.
Leave a Reply