De lente is begonnen, maar op de Krim waait een koude wind (daarom dit gedicht van Joseph Brodksky)

Deden we de voorbije weken vanwege de ‘winterspelen’ in Sotsji nog een beetje lacherig over het milde klimaat aan de Zwarte Zee, inmiddels is het weer daar dramatisch omgeslagen. Er waait een ouderwets koude wind. De vooruitzichten zijn niet best.

Alle ogen zijn nu gericht op de Krim. Ooit werd daar in de badplaats Jalta toen de Tweede Wereldoorlog ten einde liep tijdens een conferentie nagedacht over de wereld daarna en de verdeling van territoria. Toen hoorde de Sovjet-Unie bij de geallieerden. Samen met de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk vormde het de Grote Drie.

Volgende week beginnen in Sotsji de Paralympics. Veel tijd is er dus niet…

Joseph Brodsky wist uit welke hoek de wind in Rusland kon waaien. Nadat hij meermaals verbannen was naar Siberië emigreerde hij in 1972 naar de Verenigde Staten (‘‘All I took out of Russia was my typewriter, which they unscrewed bolt by bolt at the airport—that was their way of saying good-bye—a small Modern Library volume of Donne’s poems, and a bottle of vodka, which I thought that if I got to Austria I’d give to Auden.’)

Hij dichtte A Winter Evening in Yalta:

He has a sear Levantine face, its pock-
marks hiding under sideburns. As he gropes
for cigarettes, his fingers in the pack
a dull ring on his right hand suddenly
refracts at least two hundred watts; my eye’s
frail crystal cannot tolerate the flash.
I blink, and then he says as he inhales
a mouthful of blue smoke, ‘Excuse it, please.’

Crimean January. Winter comes
as though to romp along the Black Sea shore.
The snow loses its grip on the thin-tipped
and spiny-margined leaves of agave plants.
The restaurants are nearly empty now.¹
Ichtyosaurus belch their black smoke and soil
the roadstead. Rotten laurel permeates
the air. ‘And will you drink this vile stuff?’ ‘Yes.’

A smile and twilight, then, and a carafe.
A barman in the distance wrings his hands,
describing circles, like a porpoise pup
around a fish-filled felucca. Squareness
of windows. Yellow flowers in pots. And snow-
flakes tumbling past. I beg you, moment, stay!
It’s not that you’re particularly fair
but rather that you’re unrepeatable.

January 1969

¹ Yalta is a summer resort, not a winter resort, despite its relatively mild climate. Thus in January its many restaurants would be ‘nearly empty’.

(uit: Selected Poems – Joseph Brodsky)

Dmitri Starusev, student aan de filmacademie (‘Russian State University of Cinematography’), verving veel later de woorden van Joseph Brodsky door beelden (camera: Dmitri Petrov; decor en kostuums: Vanya Bowden):