HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Plagiaat: Helga Ruebsamen kwam ermee weg, Adriaan van Dis niet

Plagiaat: Helga Ruebsamen kwam ermee weg, Adriaan van Dis niet

06/03/2014 by Liliane Waanders Leave a Comment

Hier is... Adriaan van Dis - Adriaan van Dis en Helga RuebsamenWat was ze weer op dreef. Voor de tweede keer te gast in Hier is… Adriaan van Dis pakte Helga Ruebsamen niet alleen de presentator in met haar sterke verhalen. Want sterke verhalen vertellen kan ze (net zoals ze sterke verhalen schrijft).

Met de waarheid neemt ze het doorgaans niet zo nauw. Waarom zou ze ook. Ze schrijft omdat ze het leven saai vindt, dus waarom die werkelijkheid dan één op één kopiëren in een verhaal (die ene keer, in Het lied en de waarheid, dat ze zich wel hield aan zoals het volgens haar echt gebeurd was, sprak haar broer haar tegen).

Uitgerekend tegenover Adriaan van Dis liet ze zich ontvallen dat ze er niet voor terugdeinst om hele stukken tekst van anderen over te nemen en dat ze vervolgens hoopvol gaat zitten wachten tot het ontdekt wordt. Helaas voor haar bleef het leentjebuur spelen – noem je dat nou plagiaat of intertekstualiteit? – onopgemerkt (behalve dan in Duitsland waar men zich afvroeg wat Rilke in een tekst deed, maar ook daar zag men hele dialogen over het hoofd).

‘Maar soms merken ze het, hoor’ (ik parafraseer). De portee van dat zinnetje van Van Dis zal velen zijn ontgaan. Het is inmiddels immers alweer meer dan twintig jaar geleden dat een slimme journalist onthulde dat Adriaan van Dis in Het beloofde land zinnen van een ander gebruikt had zonder zijn bron te vermelden.

De klap kwam bij Adriaan van Dis heel hard aan, maar hij sloeg wel terug. Vanaf de achtste druk vermeldt hij zijn bronnen, voorafgegaan door (achtste druk):

‘Het beloofde land is een mengeling van fictie en werkelijkheid. Om van die werkelijkheid een representatief beeld te kunnen geven is bij het schrijven van dit boek, naast de persoonlijke ervaringen van de auteur onder meer gebruik gemaakt van de volgende bronnen’:

en nog iets uitgebreider (negende, herziene druk):

‘Het beloofde land is een mengeling van fictie en werkelijkheid. Om van de werkelijkheid een representatief beeld te geven is bij het schrijven van dit boek gebruik gemaakt van vele bronnen – zowel publicaties als mondelinge informatie. Van bijzondere waarde is daarbij geweest het baanbrekende boek van de Amerikaanse antropoloog Vincent Crapanzano, Waiting. The Whites in South Africa (London, 1986). Maar ook verdienen de volgende bronnen, waardoor ik mij liet inspireren, te worden vermeld:’

waarna een lange lijst titels volgt (daar had de journalist niet van terug). Datzelfde deed hij in In Afrika (en sindsdien in al zijn boeken).

De journalist had (misschien) gelijk. Maar of het zijn intentie was om de waarheid aan het licht te brengen… Ik denk eerlijk gezegd van niet. Ik weet eigenlijk wel zeker van niet. En daarbij leverde hij maar half werk.

‘Soms merken ze het, hoor’, het leek wel alsof het zinnetje eruit was voor Adriaan van Dis er erg in had. Maar het is niet onopgemerkt gebleven.

Misschien ook interessant:

  1. Helga Ruebsamen op herhaling bij Hier is… Adriaan van Dis
  2. Een beetje meer poëzie graag
  3. Een admiraal, vier leeuwen en een knalblauwe haan
  4. Jeremy Bentham, de filosoof die zelfs dood zijn principes niet verloochent

Filed Under: blog Tagged With: Adriaan van Dis, De wereld draait door, dwdd, heimwee-tv, Helga Ruebsamen, Het beloofde land, Het lied en de waarheid, Hier is… Adriaan van Dis, In Afrika, intertekstualiteit, plagiaat

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Raoul de Jong boegbeeld Boekenweek, maar zijn werk wordt in hokjes gestopt
  • Rascha Peper: nu is ze er echt niet meer
  • Literatuur: het belang van representatie
  • Een kwestie: Roald Dahl aan de literaire schandpaal
  • Vragen naar de bekende weg: over het Kinderboekenweekgedicht van Pim Lammers

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Raoul de Jong boegbeeld Boekenweek, maar zijn werk wordt in hokjes gestopt
  • Rascha Peper: nu is ze er echt niet meer
  • Literatuur: het belang van representatie

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2023 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled