Hoewel ik al op het perron in mijn boek begonnen was en Het onverwachte antwoord van Patricia de Martelaere eigenlijk al mijn aandacht opeiste, bladerde ik toen ik eenmaal in de trein zat toch voor de vorm even de krantjes door. Mijn oog viel op een artikel over kittens. De strekking: de Dierenbescherming zoekt gastgezinnen nu met de lente in aantocht een geboortegolf van (zwerf)katjes verwacht wordt.
Even later las ik dit in dat laatste ondoorgrondelijke hoofdstuk dat net zo heet als het hele boek Het onverwachte antwoord:
‘Dan komt zonder reden het beeld in hem op van de chloroformdoos, jaren en jaren geleden, met daarin de vijf kleine poesjes die niemand wilde omdat in dat voorjaar ongelooflijke aantallen poesjes waren geboren, een overschot dat te groot was, zodat deze dood moesten. Ze wisten nog heel goed hoe het moest, dood zijn, gelukkig maar, het kostte niet veel moeite, ze deden het haast vanzelf. Maar S., kleiner dan ze ooit was geweest, die wees met een vinger: poe, poe, want de letter s kon ze nog niet zeggen, wijzend op een van de poesjes dat nog leek te bewegen, al was dat ternauwernood mogelijk, en al kende S. niet eens het verschil tussen leven en dood, als dat er was. En dat het poesje, toen ze het een hele tijd later uit de doos namen en toen dat volkomen onmogelijk was geworden, inderdaad nog bleek te leven.’
Pas toen ik aan het eind van de dag thuis op de bank zat – nog steeds met Het onverwachte antwoord – moest ik aan Vertedering van Jamal Ouariachi denken.
Al in de eerste alinea worden kritische kanttekeningen geplaatst bij het in de steek laten van kittens:
‘Iemand had een mand met kittens langs de kant van de weg gezet. Rossige, grijs-witte, cyperse. Wie deed zoiets? Op een bedrijventerrein nog wel, waar de vindkans minimaal was. Waarom geen advertentie geplaatst? Kittens, gratis af te halen.’
De vinder – een postkamerbeambte – weet aanvankelijk niet wat hij met de katjes moet. Maar na een paar keer polshoogte genomen te hebben, ontfermt hij zich over het meest kwetsbare katje. Vanaf dat moment neemt zijn leven – om het groots en meeslepend te zeggen, Jamal Ouariachi schrijft veel subtieler – een andere wending.
Jamal Ouariachi is met Vertedering een van de vijf kanshebbers op de Gouden Boekenuil 2014. Patricia de Martelaere kreeg tien jaar geleden de publieksprijs van de Gouden Boekenuil voor Het onverwachte antwoord.
Leave a Reply