HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Zelden zo’n slechte gebruiksaanwijzing gelezen (hoe Alain de Botton het nieuws ziet)

Zelden zo’n slechte gebruiksaanwijzing gelezen (hoe Alain de Botton het nieuws ziet)

20/03/2014 by Liliane Waanders Leave a Comment

Het nieuws, een gebruiksaanwijzing - Alain de BottonEigenlijk is het nog te vroeg om een definitief oordeel te vellen, want ik ben pas op bladzijde 97 van Het nieuws: een gebruiksaanwijzing van Alain de Botton. En toch durf ik al wel een voorschot te nemen op mijn definitieve oordeel (en mocht ik het mis blijken te hebben, dan zal ik dat nadat ik het boek uit eerlijk melden): ik heb zelden zo’n slechte gebruiksaanwijzing gelezen. 

Uit wat ik tot nu toe gelezen heb, kan ik niet opmaken dat Alain de Botton begrijpt hoe het nieuws werkt. En schrijf dan maar eens een gebruiksaanwijzing. Het meest wonderlijke aan Het nieuws: een gebruiksaanwijzing is dat Alain de Botton – die consequent gebruik maakt van het koninklijk meervoud (tenminste: dat neem ik aan, want tot nu toe heb ik niet het idee dat hij ook namens mij schrijft) – het nieuws als zelfstandig opererende, initiatief nemende, handelende entiteit beschouwt.

Zinnen als:

‘Het nieuws heeft er natuurlijk veel baat bij als het publiek zich vaak opwindt, ergert en angstig voelt – maar wij hebben een nog grotere verantwoordelijkheid om te proberen ons niet te laten kisten’,

en:

‘Het nieuws maakt ons voortdurend lekker met de belofte van drastische veranderingen en verbeteringen’,

of:

‘Door onze angsten aan te wakkeren, maakt het nieuws op wrede wijze misbruik van onze zwakke greep op het juiste perspectief’:

ik kan er nu al bijna niet meer tegen (maar ik heb u net beloofd dat ik de beker helemaal leeg zal drinken en indien van toepassing mijn ongelijk zal bekennen, dus er zit niets anders op dat verder lezen.

De zinnen die ik hiervoor citeerde komen uit het hoofdstuk Politiek dat veel minder over politiek gaat dan de titel doet vermoeden.

Inmiddels ben ik aanbeland in het tweede hoofdstuk. Dat heet Wereldnieuws en tot nu toe dekt die titel de lading opmerkelijk goed.

Alain de Botton strijkt mij in dat hoofdstuk echter weer op een geheel andere wijze tegen mijn almaar grijzer wordende haren in. Volgens hem hebben ‘we’ geen interesse meer in de wereld, en dat komt – u raadt het al – door de nieuwsdiensten die het allemaal veel te serieus – namelijk conform de criteria van nieuwswaardigheid – aanpakken:

‘Misschien hebben we onze interesse in de wereld vooral verloren door bepaalde verkeerde veronderstellingen van de nieuwsorganisaties over hoe de wereld aan ons beschreven moet worden.’

Nee, aan ons ligt het niet dat de wereld ons niet meer kan boeien:

‘We zijn heus niet al ons enthousiasme voor elders kwijtgeraakt. We zijn wezens die in vroeger tijden in de rij stonden om verhalen over zogenaamde exotische landen te horen. Het probleem is dat de methodiek van verslaggeving die de moderne nieuwsmedia hebben ontwikkeld – die feitelijk juiste, technologisch snelle, onpersoonlijke, op crisis gerichte berichtgeving begunstigt en vrijwel alle andere soorten uitsluit – abusievelijk tot een soort wereldwijd provincialisme heeft geleid, waarbij we telkens veel weten en voor weinig warmlopen; waarbij een beetje kennis van de verkeerde soort ervoor gezorgd heeft dat de reikwijdte van onze nieuwsgierigheid kleiner is plaats van groter is geworden.
Maar onze fascinatie en onze empathie sluimeren slechts. Om weer sterk te worden, hoeft het buitenlandse nieuws zich alleen maar aan bepaalde werkwijzen uit de kunst over te geven.’

Hoe Alain de Botton dat precies voor zich ziet weet ik niet, zover ben ik nog niet. Maar ik vermoed dat de Acutele Opera’s in De wereld draait door bij hem zeer in de smaak zullen vallen (bij mij ook trouwens).

Vanavond was er weer een te zien: Allright, Goodnight. Dat waren de laatste woorden tussen de vluchtleiding en de piloot van vlucht MH370 van Malaysia Airlines, die op 8 maart van de radar verdween.

Wat terrorisme-expert Beatrice de Graaf – zij schreef het libretto, Michel van der Aa componeerde de muziek,  het Dudokkwartet voerde uit met Marijn van Prooijen op de contrabas; Martijn Sanders was de piloot, Nora Fischer de luchtverkeersleider – voorafgaande aan Allright, Goodnight over de verwerking van onzekere verliezen – ambiguous losses – zei – voor hen en hun nabestaanden wilde Beatrice de Graaf deze klaagzang schrijven – past voor zover ik Alain de Botton tot nu toe gelezen en begrepen heb in het beeld dat hij van het brengen van wereldnieuws heeft.

Het gesprek met Beatrice de Graaf begint op 38.10.

Misschien ook interessant:

  1. Recensie: Het nieuws: een gebruiksaanwijzing – Alain de Botton
  2. Op die laatste woorden was wel een hele (mini-)opera gebaseerd
  3. Hoe ik talent voor het leven kreeg in 47 seconden
  4. Literatuur, als het recht ver te zoeken is

Filed Under: blog Tagged With: Actuele Opera, Alain de Botton, Allright Goodnight, ambiguous losses, Beatrice de Graaf, De wereld draait door, dwdd, Het nieuws: een gebruiksaanwijzing, journalistiek, Michel van der Aa, nabestaanden, nieuws, onzekere verliezen, vlucht MH370

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Nikos Kazantzakis over de Franciscus in wiens sporen paus Franciscus treedt
  • De Inktaap 2.0
  • Recensie: Oever – Ludwig Volbeda
  • Poëzieweek 2025: ‘Mijn vader zegt entropie mijn moeder logica’ – Sasja Janssen
  • Poëzieweek 2025: ‘Kratermond’ – Sara Eelen

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Abdelkader Benali Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Nikos Kazantzakis over de Franciscus in wiens sporen paus Franciscus treedt
  • De Inktaap 2.0
  • Recensie: Oever – Ludwig Volbeda

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2025 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled