Sinds november horen boeken in Groot-Brittannië tot de voorwerpen die je de gevangenis in moet smokkelen. Alleen als sprake is van bijzondere omstandigheden – lees: medische noodzaak – mogen inmates nog boeken – en niet alleen boeken – van buiten ontvangen: ‘Books, subscription magazines and clothing such as spare socks and underwear are all prohibited.’
Volgens Jeremy Wright, de verantwoordelijke minister, valt het allemaal best mee: ‘All prisoners can have up to 12 books in their cells at any one time, and all prisoners have access to the prison library. Under the Incentives and Earned Privileges scheme, if prisoners engage with their rehabilitation and comply with the regime they can have greater access to funds to buy items including books.’
(Wat hij er niet bij zegt is dat de gevangenisbibliotheken bevoorraad worden door de plaatselijke openbare bibliotheken en op die bibliotheken wordt sinds het aantreden van de huidige regering fors bezuinigd.)
Ik weet niet wat ik zorgwekkender vind: dat boeken van buiten niet meer mogen of het feit dat de minister het heel gewoon vindt dat gevangenen boeken kunnen – lees: moeten – verdienen door zich coöperatief op te stellen en deel te nemen aan resocialisatieprogramma’s.
Dat de minister zonder blikken of blozen stelt dat boeken een beloning zijn voor goed gedrag.
Ik heb altijd gedacht dat gevangenissen er niet alleen zijn om mensen te straffen, maar ook om wie iets misdaan heeft zijn/haar zonden te laten overdenken opdat hij/zij na het uitzitten van de straf gelouterd en als een beter mens naar buiten komt.
Ik zou niet weten hoe dat louteren en een beter mens worden gaat zonder het lezen van boeken.
Een petitie waarin gevraagd wordt de wet te herzien – ‘Review and amend your new rules which restrict prisoners access to books and personal items from families, in particular from children. Rules which are being inconsistently applied in any event’- is op het moment dat ik dit zit te tikken al 17.500 keer getekend (de petitie staat sinds een paar dagen online: dat schrijvers zich verweren is het echte nieuws, niet de wet die sinds vorig jaar geldt. De petitie is dan weer het gevolg van een stuk van Frances Cook, waarin zij het boekenverbod laakt. Inmiddels hebben Britse schrijvers onder haar aanvoering ook een open brief geschreven), en daar zitten prominente schrijvers bij.
Anthony Horowitz is een van hen. Ik ben het met hem eens: ‘Books represent humanity and civilization, two abstracts which may be in short demand in the prison environment’.
Inderdaad: het ontbreekt de minister en zijn staatssecretaris – hij is degene die over het regime in gevangenissen gaat – ten enenmale aan ‘humanity’ en ‘civilization’, maar dat bedoelde Anthony Horowitz natuurlijk niet.
Leave a Reply