‘All right, good night’, op die laatste woorden uit de cockpit van de MH370 baseerde terrorismedeskundige Beatrice de Graaf het libretto van de mini-opera die ze samen met componist Michel van der Aa schreef. De mini-opera was op 20 maart jl. te zien in De wereld draait door.
Inmiddels weten we – de Maleisische autoriteiten hebben ‘een nieuwe versie’ van de laatste woorden die er gewisseld werden tussen de luchtverkeersleiding en de piloten naar buiten gebracht – dat dit niet de laatste woorden waren. In plaats van ‘all right, good night’ luiden die nu: ‘good night Malaysian three seven zero’. Of die woorden gesproken werden door de gezagvoerder of door de co-piloot weten de autoriteiten – die steeds meer aan autoriteit inboeten – nog niet.
Volgens Richard Westcott – ‘BBC’s transport correspondent’ – is ‘the new version of the last words more formal and more in keeping with the way a pilot might usually speak to air traffic control than the wording previously reported.
It is not clear why it has changed or why it has taken the authorities this long to determine this.’
Veranderen deze ‘echte’ laatste woorden iets aan de lading van All right, good night, zoals de miniopera van Beatrice de Graaf en Michel van der Aa heet?
Tijdens de uitzending van De wereld draait door stelde Matthijs van Nieuwkerk zowel de librettiste als de componist een aantal vragen:
Matthijs van Nieuwkerk: ‘Beatrice, jij hebt het libretto geschreven, de tekst. All right, good night, dat waren dat laatste woorden van de piloot. Dat weten we zeker. Wil je iets over de tekst zeggen of gaan we het gewoon horen?’
Beatrice de Graaf: ‘Laten we maar even gaan luisteren.’
Matthijs: ‘Je bent blij, hè. Want je ben trots, dat je het mag doen.’
Beatrice: ‘Ik vind het bijzonder. Het is een hommage aan de nabestaanden. Dat is de reden dat ik het heb gedaan.’
Matthijs: ‘Michel, moet je iets zeggen of gaan we het allemaal begrijpen?’
Michel van der Aa: ‘Laten we eerst luisteren en dan…’
Matthijs: ‘De verkeersleider en de piloot.’
Matthijs: ‘Gefeliciteerd met je debuut als librettoschrijfster. Je zag het nu pas voor het eerst, hè? Wat is ervan gemaakt? Mooi?’
Beatrice: ‘Ja. Toen ik er met Michel over sprak aan de telefoon – we hebben hier gisteren uitgebreid en daarna nog tot diep in de nacht over gehad – dachten we eigenlijk meteen aan een barokke passie. Het is de tijd van de lijdenstijd. De tijd van we weten het niet. De dood. Het is een lament, een klaagzang. Mensen wachten, wachten en er gebeurt niets, en vind je nog rust, dus…’
Michel: ‘En dan inderdaad de verkeersleider die eigenlijk onze vragen zingt en onverhoopt contact probeert te zoeken met de piloot en zijn laatste woorden die eigenlijk met haar zang vervolgd worden. Een soort miscommunicatie. Ik vind het tragisch dat er Google-wagens over straat rijden, alles wordt in kaart gebracht, maar we kunnen zomaar zo’n groot vliegtuig kwijt zijn.’
Toen ik op 20 maart over All right, good night schreef, deed ik dat in de context van de opvattingen van Alain de Botton over de manier waarop nieuws gebracht moet worden, wil het voor mensen nog interessant zijn
Volgens De Botton, schreef ik: ‘hebben “we” geen interesse meer in de wereld, en dat komt – u raadt het al – door de nieuwsdiensten die het allemaal veel te serieus – namelijk conform de criteria van nieuwswaardigheid – aanpakken’.
Ik vermoedde dat Alain de Botton wel ingenomen zou zijn met de manier waarop in De wereld draait door in de vorm van mini-opera’s invulling gegeven wordt nieuws.
Dat ‘all right, good night’ niet de laatste woorden blijken te zijn is ‘nieuws’, maar in essentie gaat het in All right, good night niet om die woorden. Dat Beatrice de Graaf met All right, good night – en Michel van der Aa sluit zich daar muzikaal bij aan – aandacht vraagt voor de nabestaanden die vanwege de ‘ambiguous losses’ niet kunnen rouwen en geen rust vinden, is alleen maar actueler geworden. De troost die kunst biedt, overstijgt wat de journalistiek onder deze omstandigheden te bieden heeft. De journalistiek loopt in dit geval letterlijk achter de feiten aan.
Leave a Reply