‘Ik vergeet altijd dat Shakespeare werd geboren in 1564. Willem van Oranje is dan 31 jaar oud. En dat hij stierf in 1616, 3 jaar voordat Van Oldenbarnevelt werd onthoofd. Rembrandt is dan 10. Rubens is dan? Maar hoeveel jaartallen ik ook nasla in mijn Encyclopedie, historisch gezien krijg ik Shakespeare nooit goed op zijn plaats, omdat ik hem zo veel jaren later leerde kennen dan de vaderlandse helden. Wat je niet vaak hebt bij schrijvers geldt bij Shakespeare wel: hij is echt zo goed als iedereen nu al eeuwen lang roept’,
Zo begint Daar gaat weer een roman, een stuk van Bert Keizer in Filosofie Magazine (jrg. 8 (1999), nr. 5 (mei), p. 16) gewijd aan sonnet 129. Maar om dat sonnet gaat het me nu niet.
Het gaat mij om ‘Ik vergeet altijd dat Shakespeare werd geboren in 1564.’ Hij werd om precies te zijn geboren op 23 april, en dat is vandaag op de dag af 450 jaar geleden (hij stierf overigens ook op 23 april, in 1616 dus).
In het Verenigd Koninkrijk wordt deze dagen uitgebreid stilgestaan bij 450 jaar Shakespeare, en waarom zou Hanta achterblijven.
Sonnetten. William Shakespeare schreef er 154. Derek Jarman er veertien voor zijn film The Angelic Conversation. Die film is uitgesproken ‘homo-erotisch’, maar dat zijn veel van Shakespeare’s sonnetten ook. Hij schreef ze voor een jonge man zonder naam, naar wie verwezen wordt als ‘Fair Youth’.
The Angelic Conversation gaat over een man die op zoek is naar de liefde van zijn leven. Maar The Angelic Conversation is geen tradioneel vertelde liefdesgeschiedenis.
Terwijl Judi Dench de sonnetten leest, zwerft een man door het landschap. Voordat hij vindt moet hij eerst ‘zijn geest zuiveren en ervaren wat een geweten is’. ‘Judi Dench’s emotive readings of 14 sonnets are coupled with ethereal sequences; figures on seashores, by streams and in colourful gardens. The disruption of these magical scenes with images of barren and threatening landscapes echoes perfectly the celebration and torment of love explored in the sonnets’, vatte Matt Prigge The Angelic Conversation samen.
Een van de sonnetten die Derek Jarman koos en door Judi Dench liet lezen, is sonnet 57:
Being your slave what should I do but tend
Upon the hours, and times of your desire?
I have no precious time at all to spend;
Nor services to do, till you require.
Nor dare I chide the world without end hour,
Whilst I, my sovereign, watch the clock for you,
Nor think the bitterness of absence sour,
When you have bid your servant once adieu;
Nor dare I question with my jealous thought
Where you may be, or your affairs suppose,
But, like a sad slave, stay and think of nought
Save, where you are, how happy you make those.
So true a fool is love, that in your will,
Though you do anything, he thinks no ill.
Het is te horen in dit fragment uit de film:
Hoewel er niet aan getwijfeld wordt dat William Shakespeare de sonnetten ook daadwerkelijk geschreven heeft – hear hear! – wordt er dan nog veel over dit deel van zijn oeuvre te speculeren.
Wie bedoelde uitgever Thomas Thorpe bijvoorbeeld et mr. W.H. aan wie de bundel is opgedragen:
TO.THE.ONLIE.BEGETTER.OF.
THESE.INSVING.SONNETS.
Mr.W.H. ALL.HAPPINESSE.
AND.THAT.ETERNITIE.
PROMISED.
BY.
OVR.EVER-LIVING.POET.
WISHETH.
THE.WELL-WISHING.
ADVENTVRER.IN.
SETTING.
FORTH.
Leave a Reply