Van lezen word je een beter mens. Ik geloof dat dat inmiddels zelfs wetenschappelijk is aangetoond. Dus wie ben ik om tegen een bonus op (veel) lezen te zijn. Wie ben ik om het geen goed plan te vinden dat gevangenen zichzelf vrij kunnen lezen.
Bestuur en parlement van de regio Calabrië moeten zich binnenkort uitspreken over het plan om gevangenen te belonen met drie dagen strafvermindering per gelezen boek (met een maximum van 48 dagen – zestien boeken – per jaar). Het bericht uit de Corriere della Serra haalde het radiojournaal.
Het is niet alleen vanwege heilzame werking van lezen dat dit idee gelanceerd is. Het is ook – of misschien wel vooral – omdat de gevangenissen overvol zitten.
De kans om te doen alsof ze een boek gelezen hebben, krijgen de gedetineerden niet. Er zal door speciale beambten gecontroleerd worden of ze de boeken ook daadwerkelijk gelezen hebben.
Tot zover de berichtgeving.
Ik ben erg voor leesbevordering, maar na het lezen van het bericht bleef ik met drie prangende vragen zitten:
– mogen de gedetineerden lezen wat ze willen?
– wat hebben zij die tot levenslang veroordeeld zijn aan deze regeling?
– hoe verhoudt deze leesbevorderende activiteit zich tot de bezuinigingen die ook gevangenisbibliotheken en openbare bibliotheken die gevangenen van boeken voorzien treffen?
Hoe schril is het contrast met het strenge regime in Groot-Brittannië, waar gevangenen boeken moeten verdienen door deel te nemen aan resocialisatieprogramma’s, dat dacht ik ook nog, toen ik kennis nam van de Italiaanse plannen op Braziliaanse leest geschoeid.
Leave a Reply