Ik weet het, ik ben geen knip voor mijn neus waard. Eerder deze week schreef ik nog dat ik eigenlijk wel genoeg boeken heb om de rest van mijn leven lezend uit eigen boekenkast door te kunnen brengen, maar gisteren kon ik de verleiding ondanks dat niet weerstaan.
In de etalage van Athenaeum Boekhandel aan het Spui hangt Marguerite Duras te kijk. Ze hangt daar omdat ze honderd jaar geleden geboren werd. Haar uitgever herdenkt dat met boeken. Ik loop naar binnen. Inventariseer wat er zoal nieuw is. Loop twee trapjes en vind mezelf terug voor een zelf voor Athenaeum ruime voorraad Duras. Ik zie minstens drie titels die ik nog niet heb (ik heb ongeveer anderhalve meter Duras, waarvan veel in het Frans terwijl ik die taal eigenlijk helemaal niet machtig ben).
Ik laat ze een voor een door mijn handen gaan. Lees eerste alinea’s – dat lukt zoals altijd – zet ze weer terug. Twijfel. En besluit er dan toch een te kopen. Vanwege deze tekst op de achterflap: ‘Ces quatre jours resteront comme un moment de grâce: l’écrivain, face à l’hôtel des Roches Noires, manifeste devant tous un bonheur intense de créer. La présance de Yann Andréa, qui s’est brusquement installé chez elle ce fameux « été 80 », n’est pas étrangère au phénomène. Avec une liberté grande en joueuse, écrivant par la parole, Marguerite Duras improvise sur les thèmes du désir, de l’homosexualité, de l’inceste, de l’interdit et sur l’écriture, le cinéma, la modernité ou encoure l’absence de Dieu’ (ik weet het: die teksten zijn niet te vertrouwen).
Ik wil weten hoe ze werkte als ze filmde. Hoe dat schrijven en filmen – en vooral hoe het een het ander beïnvloedde – in zijn werk ging. En ik wil weten hoe het toch met die Yann Andréa zat en hoe groot zijn invloed op (de thematiek in) haar werk was.
Dat het transcripties van gesprekken gaat, hielp bij het maken van de keuze. Dan is het minder erg om een woord (of twee) te missen. Dat Le livre dit: entretiens de Duras filme: édition établie, présentée et annotée par Joëlle Pagès-Pindon vast niet in het Nederlands vertaald zal worden, gaf de doorslag.
Laat mij maar even. Ik lees. Met een woordenboek bij de hand. Voorlopig heb ik mijn handen vol aan het voorwoord, waarin Joëlle Pagès-Pindon uitlegt hoe zij te werk gegaan is en waarom ze zich al die moeite getroost heeft. (Hier is ze aan het woord over Le Livre dit).
Om mijn Frans op te warmen keek ik eerst naar Agatha et les lectures illimitées met Bulle Ogier en Yann Andréa (en stemmen van Yann Andréa en Marguerite Duras), want over die film gaat het in Le Livre dit: entretiens de Duras filme ook, ander andere. Maar het is ook vanwege de zee en de locatie dat ik juist deze film kies.
Leave a Reply