Sepp Blatter is al zo lang voorzitter van de FIFA dat ik mij zelfs zijn directe voorganger – João Havelange: hij zat voor van 1974 tot 1998 – niet meer kan herinneren (laat staan dat ik nog weet wat hij eventueel op zijn geweten heeft).
Net als Michael van Praag vind ik dat Blatter beter de eer aan zichzelf kan houden – al vrees ik dat er niet zo heel veel eer meer over is – maar dat doet hij dus niet. Zijn missie is nog niet voltooid, zegt hij zelf. Hij gaat voor nog een termijn.
Khadim Hussain wijdde in 2011 een acrostichon aan Sepp Blatter waarin hij verwijst naar het onverzettelijk aanblijven als omstreden preses:
Saltasaurus
Einiosaurus
Pachyrihonosaurus
Panoplosaurus
Barapasaurus
Lapparentosaurus
Achelousaurus
Telmatosaurus
Talarsaurus
Emausaurus
Riojasaurus
Er kan Blatter veel verweten worden. Maar hij gaat het als hij herkozen wordt allemaal recht breien, zodat straks al zijn fouten gladgestreken zijn. Dat zijn aanhang groot is in bepaalde landen, zegt wat mij betreft veel over de verrotte staat van voetballand.
Maar laten we het nu niet over zijn grootste fouten hebben. Laten we even stilstaan bij die minuut stilte die voor Nelson Mandela in acht genomen had moeten worden. Die minuut die uiteindelijk elf seconden duurde.
Die elf seconden deden mij denken aan Onze minutos / Elf minuten van Paulo Coelho, waarin een prostituee becijferd aan hoeveel zuivere speeltijd seks een mens dagelijks komt:
« Durante a noite? Ora, Maria, você está exagerando. Na verdade, são quarante a cinco minutos, e mesme assim, se descontarmos tirar a roupa, ensaiar algum falso carinho, conservar alguma coisa óbvia, vestir a roupa, reduziremos este temo para onze minutos de sexo propriamente dito. »
Onze minutos. O mundo girava em torno de algo que de morava apenas onze minutos.
E por causa destes onze minutos em um dia de vinte e quatro horas (se levássemos em conta que todos fizessem amor com suas esposas, todos os dias, o que seria um absurdo e uma inverdade completa), eles se casavam, sustentavam a família, agüentavam o choro das crianças, se desmanchavam em explicações quando chegavam tarde em casa, olhavam dezenas, centenas de outras mulheres com quem gostariam de passear em torno do lago de Genève, compravam roupas caras para si mesmos, e roupas ainda mais caras para elas, pagavam prostitutas para compensar o que estava faltando, sustentava uma gigantesca indústria de cosméticos, dietas, ginástica, pornografia, poder – e quando se encontravam com outros homens, ao contrário do que dizia a lenda, jamais falavam de mulheres. Conversavam sobre empregos, dinheiro e esporte.
Havia algo de muito errado com a civilização; e não era o desmatamento da Amazônia, a camada de ozônio, a morte dos pandas, o cigarro, os alimentos cancerígenos, a situação nas penitenciárias, como gritavam os jornais.
Era exatamente aquilo em que trabalhava: o sexo.
Hier dezelfde passage in de vertaling van Piet Janssen:
Nacht ? dacht ze bij zichzelf. Luister eens Maria, je overdrijft. In werkelijkheid zijn het vijfenveertig minuten, en eigenlijk veel minder. Als je het uitkleden, het spelen van wat onechte genegenheid, het praten over wat dooddoeners en het weer aankleden ervan aftrekt, hou je niet meer dan elf minuten echte seks over.
Elf minuten. De wereld draaide om iets dat maar elf minuten duurde.
En vanwege deze elf minuten op een dag van vierentwintig uur (ervan uitgaande dat ze allemaal iedere dag de liefde bedreven met hun echtgenotes, wat een absurd idee en een complete leugen was), trouwden ze, onderhielden ze hun gezin, verdroegen ze het gehuil van hun kinderen en kwamen ze thuis met duizend en een verklaringen aanzetten waarom het zo laat geworden was, keken ze naar tientallen, honderden andere vrouwen met wie ze graag een tochtje om het meer van Genève zouden maken, kochten ze dure kleren voor zichzelf, nog duurdere kleren voor hun vrouwen., betaalden ze prostituees om te compenseren wat er ontbrak, hielden ze een gigantische industrie draaiende van cosmetica, diëten, fitness en aerobics, pornografie, macht – en wanneer ze met mannen onder elkaar waren, praatten ze, in tegenstelling tot wat er wordt beweerd, nooit over vrouwen. Ze praatten over werk, geld en sport.
Er was iets goed fout met de beschaving; en het was niet de ontbossing van het Amazonegebied, het verdwijnen van de ozonlaag, het uitsterven van panda’s, het roken, de kankerverwekkende voeding, de situatie in de gevangenissen, zoals de krantenkoppen wilden doen geloven.
Wat er fout was, was precies datgene waarmee zij haar geld verdiende: seks.
De komende weken draait de wereld om iets dat twee keer vijfenveertig minuten duurt (als we hier de tijdbeleving van Sepp Blatter op van toepassing verklaren, zou de stand al na 16½ minuut opgemaakt kunnen worden, als er tenminste niet verlengd hoeft te worden), terwijl er niet alleen bij de FIFA, maar ook in Brazilië het nodige mis is.
Leave a Reply