‘Jaloersmakend goed’, dat vond Frank Westerman van Vulkanen vanaf zee (1993), maar hij snapte aanvankelijk niet waarom hij het zo goed vond. Inmiddels is Frank Westerman zelf een gerenommeerd schrijver van literaire non-fictie. Dat hij de kunst heeft afgekeken van en schatplichtig is aan Jan Brokken klonk tijdens het verjaardagsfeest van Jan Brokken allerminst als een bekentenis, maar vooral als een groot en gemeend compliment.
De titel van een van de verhalen in Vulkanen vanaf zee is in Huize Westerman, waar behalve Frank Westerman nog een literaire non-fictie auteur woont – Frank Westerman is getrouwd met Suzanna Jansen (Het pauperparadijs) – een gevleugelde uitdrukking geworden. Als de één tegen de ander zegt ‘Met Nina, in Zagorsk’ – naar Zagorsk komt ook voor (veelzeggend zijn de toon waarop de zin gezegd wordt en de aard van de onuitgesproken leestekens: een komma suggereert iets anders dan een punt) – weet de ander precies wat hij/zij bedoelt.
In Met Nina, in Zagorsk fantaseert een man van midden dertig er lustig op los over wat er zou kunnen gebeuren tussen hem en de veel jongere Nina (‘Ze riep het slechtste in me wakker.’). Wat zij van hem wil weet hij niet, maar het schild van de achterdocht – ze zou hem heel goed van staatswege in de gaten kunnen houden – laat hij al snel zakken. Met Nina gaat hij op haar initiatief naar Zagorsk, waar het begerenswaardige meisje uitermate devoot blijkt. Daar ook laat zij hem zitten. Als hij op eigen kracht teruggekeerd is in Moskou zoekt hij haar op de plekken waar ze elkaar ontmoetten:
‘De volgende morgen zocht ik haar op de begraafplaats achter het Novodivichy-klooster. De dag daarop liep ik langs het plantsoen bij het Bolsjoj Theater. Een dag later zat ik op het bankje in het Gorki Park. Daar huiverde ik niet meer bij de gedachte dat ik binnen niet al te lange tijd zelfs haar naam vergeten zou zijn. Tenslotte was het enige dat ik met zekerheid over Nina kon zeggen dat haar haren midden in mei naar de herfst roken.’
Het enige dat hem nog rest, is de foto die hij in Zagorsk bij het graf van Boris Godoenov genomen heeft. Achterop die foto heeft hij Met Nina, in Zagorsk geschreven, ‘als een soort bewijs. Sommige dingen moet je noteren, anders geloof je zelf niet meer dat ze ooit hebben plaatsgevonden.’
Leave a Reply