Ik vond het vroeger een zegen dat vakanties niet voor maar na de schoolonderzoeken vielen. Dat extra leren kon er ook nog wel bij en als het stampen, de stof doorzien, zenuwachtig zijn en blijk geven van verworven kennis gedaan was, hoefde ik even niets.
Dat er scholen waren die het anders deden, daar snapte ik niets van. Ik had medelijden met leeftijdgenoten die hun hele vakantie blokkend doorbrachten en na afloop van zo’n week van de waarheid gewoon weer naar school moesten.
Op zulke momenten van inzicht vond ik het helemaal niet erg dat ik veel verder dan veel oud-klasgenoten moest fietsen.
Hoe zou dat voor wielrenners zijn, dacht ik toen ik het bovenstaande weer eens dacht: zouden die liever rusten voorafgaand aan een zware etappe of liever na afloop?
Met twee zware Alpenetappes voor en drie ook niet eenvoudige Pyreneeënritten direct na de tweede rustdag is dat een tamelijk onzinnige vraag. En ook vandaag zullen de coureurs nauwelijks tijd hebben om aan andere dingen te denken. Het is ‘berregie op, berregie af’ en daar komt heel wat stuurmanskunst bij kijken.
De zestiende etappe is 237,5 kilometer lang. Het hoogste punt bevindt zich op 1755 meter boven NAP, maar de finish is dit keer niet bergop.
Leave a Reply