Dit jaar ging de Tour meteen massaal van start. Daarom rijden de renners vandaag voor het eerst een voor een tegen de klok. Misschien dat voor de specialisten nog wat uitmaakt, maar de Tour is eigenlijk al beslist. De vraag is alleen of Vincenzo Nibali met meer of minder dan tien minuten verschil op de nummer twee eindigt. Als het Nibali lukt een gat te slaan dat groter is dan tien minuten dan krijgt Jan Janssen een fles champagne van Vive le vélo-presentator Karl Vannieuwkerke. Houdt die nummer twee de schade relatief beperkt, dan moet Jan Janssen trakteren.
Al is Parijs niet ver meer, ze zijn er nog niet. Eerst maar eens die tijdrit. En dan morgen op een door de dames opgewarmde Avenue des Champs Élysées de laatste loodjes.
Victor Vroomkooning schreef een sonnet waarin verslag gedaan wordt van hoe het er tijdens het tijdrijden aan toe gaat:
Tijdrit
(Ode aan Groesbeek)
De laatste wal loopt in de hemel dood
voorziet de renner die – de grens nabij –
met allerkleinst verzet de zwaarte polst.
Wie tijd bestrijdt, schakelt naar
eeuwigheid, schiet de ritmen van dit land
voorbij: ademtocht van wilde orchideeën
in de laagte, wiekslag van de molen bovenin
het dorp, echo’s van oorlog rond de heuvels.
De schaduw die aan hem gekoppeld is
stijgt voor hem uit, ontvlucht zijn loden
lijf voor de top bereikt is, valt.
Zijn schim heeft hem verlaten als hij op
staat bij de pleisterplaats. Het geurt
naar nacht, zijn mond zoekt de bidon.
(uit: Stapelen, 2005)
Leave a Reply