Members of the public hebben bezwaar gemaakt tegen het plaatje dat op de cover van de nieuwste herdruk van Charlie and the Chocolate Factory van Roald Dahl staat. ‘Misleading’, ‘creepy’ en ‘more like Lolita’ wordt er gezegd over de cover van de editie die verschijnt in de serie Penguin Modern Classics.
Penguin vindt dat het starende meisje op de cover wel kan: ‘This new image for Charlie and the Chocolate Factory looks at the children at the centre of the story, and highlights the way Roald Dahl’s writing manages to embrace both the light and the dark aspects of life.’ Zeker omdat deze editie bedoeld is voor volwassenen.
(Er zijn maar weinig kinderboeken die de eer te beurt valt Penguin Modern Classic te worden. Charlie and the Chocolate Factory is er een. Tarka the Otter van Henry Williamson en Lewis Carrolls Alice in Wonderland zijn de andere.)
Ik geef toe, ik moest niet aan Sjakie en zijn chocoladefabriek denken toen ik de nieuwe cover zag. Ik moest aan I’m not a f**king Princess denken, een film van Eva Ionesco, met Anamaria Vartolomei en Isabelle Huppert. En omdat ik net gelezen had over Dries Verhoeven die in Hamburg een vijftienjarig zwanger meisje tentoonstelde in het kader van Ceci n’est pas – 10 uitzonderingen op de regel moest ik ook daaraan denken.
Maar wat me als eerste te binnen schoot, was het verdwenen billboard aan een pand op de Amsterdamse De Ruyterkade waar jarenlang de komst van Sjakie’s chocoladefabriek – een project van Maurits Rubinstein – werd aangekondigd. Een billboard dat in de loop der jaren van kleur verschoot. In de bijna tien jaar dat het er hing, werd het jaar van opening regelmatig aangepast. Nu hangt het er helemaal niet meer en rest alleen nog een virtueel attractiepark.
Leave a Reply