Gisteren ging ik naar de bioscoop om Boyhood te zien. De film is zo mooi als de mensen en de recensenten zeggen (dit schreef Dana Linssen in De Filmkrant over Boyhood). Zonder dat ik door mijn gedachten afgeleid was, moest ik tijdens Boyhood aan Robin Williams. Dat kwam door Ethan Hawke die in Boyhood de rol van Mason Evans sr. speelt.
Ethan Hawke zag ik voor het eerst in Dead Poets Society. Daarin speelt hij Todd Anderson, een timide jongen die dankzij docent John Keating – de eerste serieuze rol van Robin Williams – tot bloei komt. Die als eerste in opstand komt als de onconventionele Keating de school moet verlaten als een van zijn leerlingen zelfmoord heeft gepleegd.
Zoals Robin Williams in Dead Poets Society wijze raad geeft aan Ethan Hawke, zo geeft Ethan Hawke in Boyhood goedbedoelde vaderlijke adviezen aan Ellar Coltrane, die aan het eind van de film – Boyhood beslaat twaalf jaar, regisseur Richard Linklater bracht het geduld op om elk jaar een aantal scènes te filmen, waardoor zijn personages op een onnadrukkelijke manier ouder worden – ongeveer zo oud is als Ethan Hawke in Dead Poets Society.
Daarom moest ik tijdens Boyhood aan Robin Williams denken.
‘Seize the day’ had John Keating zijn leerlingen voor. Dit zijn de laatste woorden uit Boyhood: ‘You know how everyone always says “seize the moment”? But I think it is kind of the other way around: the moment seizes us. Yeah, it’s constant. It’s, like, always right now.’
Poëzie en de betekenis van literatuur voor het leven spelen een belangrijke rol in Dead Poets Society. O Captain! My Captain! van Walt Whitman speelt een belangrijke rol in de film:
O Captain! my Captain! our fearful trip is done,
The ship has weather’d every rack, the prize we sought is won,
The port is near, the bells I hear, the people all exulting,
While follow eyes the steady keel, the vessel grim and daring;
But O heart! heart! heart!
O the bleeding drops of red,
Where on the deck my Captain lies,
Fallen cold and dead.
O Captain! my Captain! rise up and hear the bells;
Rise up—for you the flag is flung—for you the bugle trills,
For you bouquets and ribbon’d wreaths—for you the shores a-crowding,
For you they call, the swaying mass, their eager faces turning;
Here Captain! dear father!
This arm beneath your head!
It is some dream that on the deck,
You’ve fallen cold and dead.
My Captain does not answer, his lips are pale and still,
My father does not feel my arm, he has no pulse nor will,
The ship is anchor’d safe and sound, its voyage closed and done,
From fearful trip the victor ship comes in with object won;
Exult O shores, and ring O bells!
But I with mournful tread,
Walk the deck my Captain lies,
Fallen cold and dead.
‘O Captain! My Captain!’ zegt Todd Anderson bij wijze van steunbetuiging als zijn docent op het punt staat het leslokaal gedwongen te verlaten:
Leave a Reply