Eergisteren ging ik twee keer naar de bioscoop. ’s Morgens vrij vroeg zag ik een film die volgende maand in première gaat. In de zaal zaten alleen maar mensen die stukjes schrijven en items maken die andere mensen doen besluiten dat zij een film wel of niet willen zien. (’s Avonds schaarde ik mij onder mensen die daar mede op basis van ‘onze’ bevindingen waren.)
Waarschijnlijk omdat de meeste liefhebbers ’s morgens met een dubbele pet op keken, gingen er toen de aftiteling begon te lopen opvallend veel lichtjes branden in de zaal. Even lezen waar ik nu verwacht word. Daarvoor hoefde ik niet op mijn telefoon te kijken. Ik wist precies waar ik een uur later moest zijn. Ik keek de aftiteling uit en spoedde mij naar een andere kant van de stad.
Leave a Reply