Een gedicht wilde Jeroen Pauw horen, maar de tijd van Pauw was op. Daar hadden de heren het samen naar gemaakt. Zo gaat dat tijdens een goed gesprek, dan verlies je de tijd uit het oog.
Een strofe dan, drong Jeroen nog aan, desnoods meer één zin.
Maar de bijna jarige Bart Chabot kwam niet verder dan een titel. Een mooie titel: Hoe ik de herfst uitstelde. Een mooi gedicht ook, dat Hoe ik de herfst uitstelde:
het was een van de eerste dagen van september
een vrijdag
honderd procent in orde
strakblauwe hemel
niks op af te dingen
deze lucht was voor mij bestemd
tot om een uur of vier
een vloot regenwolken
de boel kwam zieken
-o nee, daar komt niks van in-
ik bedacht me geen moment
en pakte een vuilniszak
uit het keukenkastje
liep het balkon op
(schoonmaakwoede;
knappe jongen die me tegenhield)
trok de zak open
en deed er één voor één
de wolken in
ziezo, dat was dat
Aan het einde van vandaag krijgt Bart Chabot een herkansing. Aan het eind van vandaag is het tijd voor de 32e Nacht van de Poëzie. De ‘Nacht’ is terug in TivoliVredenburg en Bart Chabot is terug in de ‘Nacht’.
Zestig wordt hij. Bart Chabot. Zestig heet de bundel waaruit hij voor zal dragen. Hoe ik de herfst uitstelde zal er ook wel in staan.
In de aanloop naar de ‘Nacht’ stond er op de site van de Nacht van de Poëzie elke dag een ‘Gedicht van de Dag’. Dinsdag was dat Op Scheveningen van Bart Chabot.
Leave a Reply