Van een biografie word je niet wijzer, aldus Felix Post in Boek van de doden van Philip Huff

In Boek van de doden, de nieuwe roman van Philip Huff, – dat boek ben ik op dit moment aan het lezen – wordt hoofdpersoon Felix Post op enig moment gebeld door een redacteur van DWDD vanwege de te verschijnen biografie over Salinger. Nog voordat de redacteur zijn vraag gesteld heeft, brandt Felix Post, die zelf ook schrijver is, los:

‘Ik heb de trailer gezien. Van die documentaire. Bij het boek.’
‘En?’
‘En ik ga die biografie niet lezen.’
‘Waarom niet?’
‘Ik heb nog nooit een biografie gelezen die iets toevoegde aan de boeken die ik las van het onderwerp. De schrijver.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Heb je die trailer voor dat boek en die film gezien? Of de Engelstalige recensie gelezen? Ik zag dat ze zeggen dat Salinger getraumatiseerd was omdat hij één bal had. Hier heb je iemand die de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt, als een van de eersten op Utah Beach landde tijdens D-day, veld voor veld veroverde in Normandië, informatie inwon die levens kostte én spaarde, in de bossen van België vocht, in Duitsland, daar een concentratiekamp bevrijdde, alle gruwelijkheden zag waartoe mensen in staat waren, lijven zonder ledematen, brandende tieners, en toen mentaal instortte – en daar een boek over schreef zonder hier een woord over te zeggen. En dan gaat een of andere biograaf van achter zijn computer zeggen dat hij depressief was of somber omdat hij één testikel had. Een teelbal. Mag ik even? Heb je The Catcher gelezen?’

Felix fulmineert nog even door, waarna de redacteur vraagt:

‘Zou dat vanavond willen herhalen?’
‘Wat? Dat laatste?’
‘Wat je daarvoor zei?’
‘Ja, natuurlijk,’ zeg ik.
‘Oké. Leuk. Ik bel je straks nog even.’

De redacteur belt terug, Felix Post mag komen. Samen met ‘een actrice die fan is van The Catcher in the Rye en de biografie al gelezen heeft en het hoofd van de boekenbijlage van NRC Handelsblad, de auteur van het boekje over Yates.’

Hij gaat en houdt een pleidooi voor het lezen van het werk zelf: ‘Je kunt de helft van de leeftijd beter gebruiken om nog een keer Nine Stories te lezen en de wereld waarde te geven, dan zo’n gemarkete sensatiebiografie.’

Philip Huff herinnert mij aan mijn voornemen om nog voor het einde van het jaar Puber te lezen. Van Salinger. Onder de titel verscheen The Catcher in the Rye in 1958 bij Ad. Donker.