Het Volkskrant Magazine besteedde afgelopen zaterdag onder de titel De consequenties van succes aandacht aan de gevolgen van de goede ontvangst van de roman De consequenties op de beeldvorming over Niña Weijers en het zelfbeeld van de schrijfster.
Bij dat artikel staan foto’s – van Robin de Puy, styling: Equiline van Dooren – die niets te maken hebben met het boek. Dat Niña Weijers een schrijfster is, blijkt ook niet uit die foto’s.
De dag voordat het interview met Niña Weijers in het Volkskrant Magazine stond, zat de schrijfster samen met A.H.J. (Anton) Dautzenberg en Christiaan Weijts aan een tafel om het met Edwin Praat te hebben over de manieren waarop schrijvers zich in de media manifesteren, al dan niet in het belang van hun werk.
Het beeld van een schrijver
Aanleiding voor dat gesprek – dat in het teken stond van De schrijver, het beeld en het geld – is het verschijnen van Verrek het is geen kunstenaar: Gerard Reve en het schrijverschap, de handelseditie van de dissertatie waarop Edwin Praat in 2011 cum laude promoveerde.
In zijn proefschrift gaat Edwin Praat na in hoeverre Gerard Reve voldoet aan het beeld van een schrijver. Hij gebruikt daarbij, onder andere, de vijf regels – ‘toon je belangeloos’, ‘wees een gelovige’, ‘wees oprecht of veins oprechtheid en val samen met je rol’, ‘buig niet voor media en markt’, ‘benadruk afstand tot burgerij’ – die socioloog Pierre Bourdieu bij wijze van lakmoesproef hanteerde om schrijvers te determineren.
Het zal geen verbazing wekken dat Gerard Reve niet paste in de mal die Bourdieu van een schrijver gemaakt had.
De consequenties. Een meisjesboek?
Tijdens dat gesprek laat Niña Weijers blijken zich terdege bewust te zijn dat er sinds het verschijnen van De consequenties het een en ander veranderd is: ‘Ik was niet gewend aan het hebben van een publiek imago, en nu heb ik dat een beetje.’ Maar een schrijver kan dat publieke imago, volgens Niña Weijers bewaken, door wel of niet op uitnodigingen voor optredens in het openbaar in te gaan. ‘Ik ben me ervan bewust dat ik afwegingen maak. Als vrouw loop je net iets meer het gevaar niet serieus genomen te worden. Een vaste column in Viva zou ik niet aannemen.’
Met een vaste plek in Viva (of Opzij) zou volgens Niña Weijers een verkeerd signaal worden uitgezonden. Het zou betekenen dat De consequenties een meisjesboek geworden is.
Waarop Edwin Praat zich hardop afvraagt of jonge mannelijke schrijvers die gevraagd worden een column te schrijven voor een voetbaltijdschrift of voor Playboy in gelijke mate geframed worden.
Vechten tegen vooroordelen
Anton Dautzenberg zou een heel andere afweging maken van Niña Weijers. Hij zou zijn kans schoon zien en juist op dat podium met een literair hoogstaand verhaal het vooroordeel doorbreken.
Niña Weijers: ‘Kun je een tegengeluid laten horen als je ergens onderdeel van uitmaakt?’
Anton Dautzenberg: ‘Jij gaat mee in het vooroordeel. Pak die kans. Vecht tegen vooroordelen.’
Waarna Edwin Praat haar de vraag voorlegt, waarom ze dan wel ‘ja’ gezegd heeft tegen het human interest-verhaal in de Volkskrant.
Niña Weijers: ‘Ik heb “ja” gezegd omdat ik het leuk vond.
Anton Dautzenberg is met stomheid geslagen als de fotosessie voor Niña Weijers een belangrijk deel van dat dat leuk blijkt te zijn. Het lijkt hem nogal in tegenspraak met wat ze daarvoor over beeldvorming gezegd heeft.
Leave a Reply