Donderdag was tijdens de laatste Café Corsari van het jaar Thomas Vanderveken te gast. Thomas Vanderveken is de onvolprezen presentator van Alleen Elvis blijft bestaan. Elvis blijft bestaan is een televisieprogramma dat lijkt op Zomergasten. Een prominente Vlaming komt met zijn/haar verhaal naar de studio, neemt fragmenten mee, de redactie van het programma voegt er daar nog een paar aan toe verstopt achter een vraagteken en vervolgens gebeurt er in anderhalf uur wat bij Zomergasten lang niet altijd lukt. Er ontstaat een goed gesprek waarin de gast zich blootgeeft.
In Café Corsari speelden ze Alleen Elvis blijft bestaan een beetje na en Thomas Vanderveken was gelegenheidsgast, en de fragmenten waren niet door hem gekozen. Eigenlijk werd Thomas Vanderveken nogal overvallen door de vorm die het gesprek in Café Corsari kreeg.
Ik kijk meer dan regelmatig naar Alleen Elvis blijft bestaan, maar het fragment dat ze bij Café Corsari lieten zien – het kwam uit de aflevering met Peter Vandermeersch – kende ik niet. Ik keek:
en tijdens dat kijken gebeurde er van alles.
Ik meende mezelf te herkennen in de zoon. In zijn door verdriet en vertwijfeling gevoede ongeduld. Ik weet nog hoe ongeduldig ik was toen mijn moeder begon te vergeten.
Toen pas begon ik te letten op de taal. Eigenlijk doet die taal er voor het verhaal niet toe. Je hoeft niet te verstaan wat er gezegd wordt. Het gaat om het repeteren en het veranderen van de toon van het antwoord.
Toch wilde ik weten welke taal. Toen ik heel goed luisterde verstond ik: Τι είναι αυτό. En toen wist ik het.
Daarna luisterde ik naar wat de vader de zoon te zeggen had. Ik verstond er maar af en toe een woord van.
(Het fragment komt uit de film Τι είναι αυτό / What is that? (2007) van Constantin Pilavios (die samen met Nikos Pilavios het script schreef). Nikos Zoiopoulos is de vader, Panagiotis Bougiouris de zoon.)
Leave a Reply