‘Ik verzamel gotische beeldjes’

‘Ik verzamel gotische beeldjes’. Het is een zinnetje van bijna niks aan het einde van Jacques Schoufour, havenbaron,

‘Voor het geld hoef ik allang niet meer te werken, maar ik heb zoveel hobby’s, ik hoef me nooit te vervelen. Ik fok kanariepieten. Ik verzamel gotische beeldjes. En op zolder ligt een enorme verzameling modeltreintjes. Daar wil ik nog eens een mooi traject voor maken.’

Jacques Schoufour, havenbaron maakt onderdeel uit van een verzameling portretten van niet allemaal even voor de hand liggende personen die staan voor Het Rotterdam van Arnon Grunberg. Het Rotterdam van Arnon Grunberg ontstond toen Arnon Grunberg in 2000 in de week voor kerst onder tijdsdruk

a) een snelcursus Rotterdam volgde;
b) een snelcursus Rotterdam schreef;
c) a en b zijn beide waar;
d) a en b zijn niet waar.

Hoe dan ook: hij logeerde op uitnodiging van het Algemeen Dagblad een week in Hotel New York en het duurde 48 uur om Het Rotterdam van Arnon Grunberg te schrijven.

In Het Rotterdam van Arnon Grunberg schrijft Arnon Grunberg zoals zondagsschilders schilderen: naïef. Hij schrijft op wat de mensen zeggen nadat hij ze aan het praten heeft gekregen. Hij portretteert ze zonder dat de moeite te nemen ze van hun voordeligste kant te laten zien.

Maar daar gaat het nu niet om. Het gaat mij echt om dat ene zinnetje: ‘Ik verzamel gotische beeldjes’.

Ik weet niet of dat zinnetje me ook opgevallen zou zijn als ik de afgelopen week die  ‘beeldjes’ niet met eigen ogen gezien had toen ik ondanks een ommelandse reis vanwege een sein- en wisselstoring toch nog tijd genoeg had om in Boijmans Van Beuningen de ‘verrijkte’ vaste collectie te bekijken en op mijn gemak door het museum te zwerven om het gebouw op me in te laten werken.

‘Gotische beeldjes’ is een understatement voor de verzameling polychrome beelden die Jacques Schoufour het museum schonk. Of het de verzamelaar was die ze tussen neus en lippen (zo) noemde of dat Arnon Grunberg ze met opzet kleiner maakte om ze in het niet te laten vallen naast de kanariepieten vertelt Jacques Schoufour, havenbaron niet.