Nog niet zo lang geleden herlas ik Two Serious Ladies / Twee dames die het leven ernstig nemen van Jane Bowles. Net als de vorige keren raakte ik ontregeld door haar directe en on-opgepoetste manier van schrijven en het door wan-hoop ingegeven gedrag van haar personages, waar het weliswaar sociale wezens lijken maar dat in de verste verte niet zijn.
Nu lees ik Roxy van Esther Gerritsen, waarin Roxy nadat haar man onder overspelige omstandigheden om het leven is gekomen het noorden kwijtraakt, en met haar getrouwen – haar dochter, de oppas van haar dochter en de personal-assistente van haar overleden man – vluchten in werkelijkheid die absoluut en surrealistisch tegelijk is.
Misschien dat vanwege dat recente herlezen van Jane Bowles dat mij nu pas – na al die jaren – enige gelijkenis tussen beiden opvalt. Want die is er onmiskenbaar.
Leave a Reply