In Soumission, de nieuwe roman van Michel Houellebecq die vanaf vandaag te koop is, krijgt Frankrijk in 2022 een islamitische president (en dat is al snel te zien in het straatbeeld). Met de komst van de nieuwe president keert de rust in het land terug.
Het is niet de eerste keer dat Michel Houellebecq in een roman op de actualiteit vooruit loopt. Het is ook niet de eerste keer dat er geschokt gereageerd wordt op zijn toekomstscenario’s.
Terwijl zijn criticasters Michel Houellebecq verwijten dat hij provoceert en met zijn nieuwe roman de extreem-rechtste Marine Le Pen in de kaart speelt – Michel Houellebecq vindt van niet, Marine Le Pen heeft hem niet nodig, haar partij scoort ook zonder Soumission –
ziet de schrijver het vooral als zijn taak om met de hem ter beschikking staande middelen te reageren op maatschappelijke veranderingen.
In een interview met Sylvain Bourmeau in The Paris Review – Scare Tactics: Michel Houellebecq on His New Book – zegt hij daar onder andere dit over als hem gevraagd wordt waarom hij Soumission geschreven heeft:
‘For several reasons, I’d say. First of all, I think, it’s my job, though I don’t care for that word. I noticed some big changes when I moved back to France, though these changes are not specifically French, but rather Western. As an exile you don’t take much of an interest in anything, really, neither your society of origin nor the place you live—and besides, Ireland is a slightly odd case. I think the second reason is that my atheism hasn’t quite survived all the deaths I’ve had to deal with. In fact, it came to seem unsustainable to me.’
In dat interview geeft Michel Houellebecq toe dat het niet realistisch is om te veronderstellen dat de moslims op korte termijn de macht overnemen in Frankrijk. Dat heeft volgens hem alles te maken met hun onderlinge verdeeldheid. Toch is Soumission volgens hem geen satirische roman:
‘No. Maybe a small part of the book satirizes political journalists—politicians a little bit, too, to be honest. But the main characters are not satirical.’
Voor wie het werk van Michel Houellebecq kent, weet dat het geen zin heeft om een oordeel te vellen over zijn werk op basis van hoe er in de media over bericht wordt. Uiteindelijk denkt en schrijft Michel Houellebecq oneindig veel genuanceerder dan alle ophef doet vermoeden. Ik wacht de vertaling van Martin de Haan dan ook ‘rustig’ af.
P. van de Wiel says
Vanmiddag het commentaar van dhr. Van de Brink gehoord, correspondent in Frankrijk, die het boek al gelezen heeft. Ik heb het idee dat er weer ingenieuze ironie in dit boek zit, ongeveer zoals van het Reve met het katholicisme speelde.
(Toevallig.? Kwam Morali zonet op dezelfde naam).
Volgens mij spint Marie Le Pen hier garen bij, alleen al omdat ze een hoofdrol in dit boek vervult. Hoe groot die bol (garen) is, is niet te voorspellen.