De laatste tijd kom ik nog wel eens ergens, en dat kan ik bewijzen ook. Want niet zelden, steeds vaker eigenlijk, krijg je – net zoals vroeger bij een kinderfeestje – na afloop iets tastbaars mee. Zelfs als je je in zulke nette kringen als de letteren begeeft.
Aan de overdracht van het stadsdichterschap in Rotterdam – Daniel Dee maakte na twee jaar plaats voor Hester Knibbe – hield ik bijvoorbeeld een linnen tasje over waarop in strakke letters één van Daniel Dees stadsgedichten staat.
Biopic heet het en Daniël Dee schreef het in 2014. Er is ook een geanimeerde versie van, gemaakt door Daniel Oliviera Prins waarin ‘de film van je leven’ in ‘2 minuten en 30 seconden’ aan je voorbij trekt:
Een dag later kreeg ik een heuse goodiebag toen ik na afloop van de uitreiking van de VSB Poëzieprijs de Rotterdamse Kunsthal verliet. Een gedicht uit de winnende bundel Archaïsch de dieren van – daar is ze weer – Hester Knibbe sierde de bag:
Laten we de oude
brieven verbranden, al die mooi
verregende zongebleekte woorden en regels
in vlammen zien opgaan maar schaamteloos
hun inhoud behouden. We hebben
geluk gehad, o wat hebben we –
Laten we
straks andere steden verkennen, door nieuwe
straten met muzikanten en slapers op banken
slenteren, wennen aan weggaan.
Laten we
daar eten drinken en geven
de zanger genoeg om dronken te worden
de bedelaar wat hem toekomt.
Maar daar bleef het niet bij. Deze goodiebag zat vol woorden, de meesten verzameld in De 100 beste gedichten voor de VSB Poëzieprijs, gekozen door Peter Vandermeersch en de rest van de jury. Honderd gedichten mogen kiezen bood – zo vertelde Peter Vandermeersch die als juryvoorzitter fungeerde tijdens de uitreiking – nog enige troost. De oogst van dit jaar was te voortreffelijk, vond de jury, om maar vijf bundels te mogen nomineren.
Omdat ik de laatste tijd dus nogal vaak ergens kwam, ben ik aan het uitpakken van de derde goodiebag – die kreeg ik na afloop van het Gedichtenbal in de Amsterdamse Stadsschouwburg – nog nauwelijks toegekomen. Wel liet ik de woorden op de tas – ‘Binnen de perken zijn / de mogelijkheden even on- / beperkt als daarbuiten’ en ‘Dat je teweegbrengt / is van meer belang dan / wat je teweegbrengt’ – woorden van J.A. Deelder tot me doordringen.
Laat ik dat uitpakken nu maar even doen…
De Gids, De Groene en Awater. Daar ben ik voorlopig wel even zoet mee. Naar de vijf erotische vertellingen uit de Decamerone van Giovanni Boccaccio – gelezen door Erik Menkveld (!)– ga ik op een rustiger moment luisteren (als er geen gevel schoongespoten wordt). Om Eerste echo, een gedicht uit de bundel De man die ophield te bestaan, waarin Ingmar Heytze verslag doet van zijn vaderschap moet ik meteen gniffelen.
Wat alleen maar reclame is, leg ik terzijde.
Er zit ook een roman in mijn goodiebag. Als een tijger, als een slak van Donald Niedekker. Driehonderd exemplaren stelde uitgeverij Koppernik beschikbaar. Waarom? Omdat de roman tot nu toe onbesproken bleef (vertelde iemand van de uitgeverij mij). Waarom? Omdat de verteller een gedicht is (staat er in het begeleidend schrijven).
Inmiddels zag ik dat in elk geval Wim Brands iets van Als een tijger, als een slak vindt. Hij noemt het zelfs een geheimtip:
Vanavond ga ik weer ergens heen – naar een bijeenkomst van het Rotterdamsch Leeskabinet, waar Marian Plug in gesprek gaat met Bas Kwakman over het brievenboek Bewaar deze brieven als je eigen tekeningen waarin de correspondentie tussen August Willemsen en Marian Plug gebundeld is.
Als ik na afloop geen tasje krijg, is dat niet erg. Ik heb voorlopig nog genoeg te lezen.
Leave a Reply