HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Dichter des Vaderlands Charles Ducal maakt na een jaar de balans op

Dichter des Vaderlands Charles Ducal maakt na een jaar de balans op

16/02/2015 by Liliane Waanders Leave a Comment

Poëziekrant, januari 2015Al voordat de Dichters des Vaderlands van België en Nederland geconfronteerd werden met de aanstelling van een Dichter der Nederlanden maakte Charles Ducal de balans op van het eerste jaar dat hij als eerste de functie Dichter des Vaderland in België uitoefende. Hoe hij dat eerste jaar ervaren heeft, staat onder de titel Een gratis durum: tussentijds bilan van de Dichter des Vaderlands in het januarinummer van Poëziekrant.

Maar ik las wat hij te zeggen had over de wijze waarop hij zijn ambt tot nu toe bekleedt pas nadat er commotie ontstaan was over de Dichter der Nederlanden, namelijk nu net pas (ik geef toe: ik ben het spoor van de actualiteit een beetje bijster).

Zeven gedichten schreef Charles Ducal (zes per jaar is de opdracht), die zich – dat begreep ik uit wat hij in Nooit meer slapen zei – niet louter door de actualiteit kan laten leiden, omdat zijn gedichten voordat ze verschijnen ook in het Frans en in het Duits vertaald worden.

(Over dat vertalen en of de tijd die dat vraagt bezwaarlijk is, zegt hij in Poëziekrant dan weer dit:

‘Soms krijg ik de vraag of de “vertaalplicht” me niet hindert. Het vraagt immers de nodige weken, soms maanden, eer een gedicht in het Frans en het Duits even “goed zit” als in het Nederlands. In de krant reageren op een twee dagen tevoren neergeschoten vliegtuig of een onthoofding in Irak, zit er bijgevolg niet in. Ik zou zeggen: gelukkig maar. Gelukkig wordt dat van mij niet gevraagd. Dichters hebben geen originelere of scherpere gedachten over mens en wereld dan anderen. Hun eerste reacties zijn doorgaans even voorspelbaar en banaal.’)

Dat Charles Ducal kiest voor onderwerpen die minder actualiteitsgevoelig zijn dan wat doorgaans in het nieuws komt, en hij geen verkondiger van maatschappelijk ongenoegen wil zijn, betekent niet dat hij als Dichter des Vaderlands concessies doet aan zijn standpunten:

‘Ik wilde geen zanger zijn van de vage middelmaat, geen dichter van clichéboodschappen of biedermeiersentimenten die iedereen lust omdat ze “des mensen zijn”. Ik was niet van plan mijn visie op de samenleving te verbergen of mijn engagement in quarantaine te plaatsen. Ik ben links en ben dat dit jaar gebleven.’

Had hij zijn hart niet kunnen laten spreken, dan zou hij geen Dichter des Vaderlands geworden zijn:

‘De kern van een gedicht is voor mij altijd een “allerindividueelste emotie”. Daarom vond ik het essentieel mijn thema’s te kunnen kiezen. Had ik dat niet gekund, zou ik de opdracht geweigerd hebben. Nu heb ik onderwerpen kunnen kiezen die vertrekken van een sterke emotionele kern.’

Sinds hij in Nooit meer slapen geen blad voor de mond nam over de aanstelling van een Dichter der Nederlanden, weet ik dat Charles Ducal daadwerkelijk staat voor wat hij vindt.

Na het lezen van Een gratis durum: tussentijds bilan van de Dichter des Vaderlands weet ik dat hij ook niet te beroerd is om in zijn keuken te laten kijken:

‘Een dichter gaat niet over één nacht ijs. Ik zal maar bekennen dat ik, voor ik de opdracht aanvaardde , op mijn computer mijn kladboek heb geraadpleegd om niet met een lege rugzak te moeten vertrekken. Bijna alle gedichten bestonden al in een eerste aanzet. Sommige gedichten, bijvoorbeeld “As in de mond” en “Faalangst” dateren in voorlopige versie al van jaren terug. Een Dichter des Vaderlands is in de eerste plaats een dichter. Het laatste wat hij mag verraden is de poëzie zelf.’

Hoewel Charles Ducal nog veel meer zegt – onder andere over hoe hij in teamverband ‘als de tweekoppige Dichter der Lage Landen, zeg maar’ samenwerkt met de Nederlandse Dichter des Vaderlands Anne Vegter – vond ik deze passage het meest onthullend.

Ik weet niet precies waarom. Misschien omdat hij hiermee zegt dat het eigenlijk onmogelijk is om een gedicht uit je mouw te schudden, terwijl dat in essentie toch is wat van een instituut als een Dichter des Vaderlands wordt verwacht.

Daarom ben ik ook zo benieuwd of en/of hoe een functioneel dichterschap de ontwikkeling van een oeuvre van een dichter beïnvloedt.

Misschien ook interessant:

  1. Woord tegen woord: het eerste gedicht van Charles Ducal, de Belgische Dichter des Vaderlands
  2. De hele Mei op 9 mei
  3. MH17 – Anne Vegter
  4. Anne Vegter bloemleest gedichten voor gelegenheden

Filed Under: blog Tagged With: actualiteit, Anne Vegter, Charles Ducal, Dichter der Nederlanden, Dichter des Vaderlands, poëzie, Poëziekrant

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Nikos Kazantzakis over de Franciscus in wiens sporen paus Franciscus treedt
  • De Inktaap 2.0
  • Recensie: Oever – Ludwig Volbeda
  • Poëzieweek 2025: ‘Mijn vader zegt entropie mijn moeder logica’ – Sasja Janssen
  • Poëzieweek 2025: ‘Kratermond’ – Sara Eelen

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Abdelkader Benali Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Nikos Kazantzakis over de Franciscus in wiens sporen paus Franciscus treedt
  • De Inktaap 2.0
  • Recensie: Oever – Ludwig Volbeda

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2025 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled