In Culturele Buitenplaats Kranenburgh in Bergen is het atelier van Lucebert gereconstrueerd opdat bezoekers van de tentoonstelling Lucebert: thuis in Bergen (ik draai een kleine mooie ritselende revolutie af) een indruk krijgen van de omstandigheden waaronder de dichter/schilder werkte.
Het staat de bezoeker vrij om in zijn platencollectie te grasduinen. Zij mag zelfs een lp opzetten. Tegen het uit de kast nemen van boeken heeft het museum ook geen bezwaar.
Dat laatste was niet tegen dovemansoren gezegd. Ik kijk graag (maar nooit zonder toestemming) in andermans boekenkast. Ik wilde bovendien heel graag weten of Lucebert her en der sporen achtergelaten had.
Dus zoomde ik in op de bibliotheek om vervolgens tot de conclusie te komen dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat het de boeken van Lucebert zijn die daar in dat gereconstrueerde atelier staan.
Lucebert ging in 1994 dood en in de boekenkasten trof ik te veel boeken van na 1994 aan om de gevulde boekenkast zelfs maar voor een impressie van wat de bibliotheek van Lucebert was door te kunnen laten gaan.
Ik kan er mee leven dat het niet de echte boeken van Lucebert zijn die in Culturele Buitenplaats Kranenburgh in Bergen tentoongesteld worden. Die collectie is immers verspreid geraakt (en verkocht, onder andere voor het goede doel dat Perdu heet).
Maar ik vind het (een) doodzonde dat er boeken in de kasten staan die Lucebert nooit gelezen kan hebben.
Bovendien weten ‘we’ dankzij een zorgvuldige inventarisatie wat er wel in stond (zie: De lezende Lucebert: bibliotheek van een dichter). Het moet toch mogelijk zijn om op basis van dat onderzoek onder leiding van Lisa Kuitert een deel van de bibliotheek – Lucebert had 6500 boeken, op de tentoonstelling staan vier kasten – naar waarheid te reconstrueren.
Leave a Reply