HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / Alles / (non-)fictie / recensies / prozarecensies / Recensie: Tascha: de roof uit de Kunsthal – Mira Feticu

Recensie: Tascha: de roof uit de Kunsthal – Mira Feticu

01/06/2015 by Liliane Waanders Leave a Comment

Tascha, de roof uit de Kunsthal - Mira FeticuHet leven in eigen hand nemen

Ik weet nog dat ik naar de beelden van de bewakingscamera keek. Ik weet nog hoe verbaasd ik was: zo eenvoudig is het dus, schilderijen stelen uit een gerenommeerd museum. Ik weet ook nog dat ik foto’s zag waarop te zien was waar de schilderijen hadden gehangen. En ik weet nog dat ik dacht dat van de daders voorlopig elk spoor zou ontbreken en dat de schilderijen voorgoed van het kunsthistorisch tableau geschrapt konden worden.

Toch werden er niet lang daarna verdachten in de kraag gegrepen. Even kon er hoop gekoesterd worden. Misschien waren ze er nog, de zeven werken die meer dan alleen een financiële waarde vertegenwoordigden. Maar al snel bleek die hoop ijdel. As was wat er van de meeste(r)werken restte.

De daders en hun handlangers werden veroordeeld, kregen straf en daarmee was de roof van zeven schilderijen uit de Rotterdamse Kunsthal opgelost.

Die roof was voor de in 1973 in Roemenië geboren, maar inmiddels alweer enige tijd in Nederland woonachtige Mira Feticu (sinds 2008 schrijft zij in het Nederlands) aanleiding voor het schrijven van de roman Tascha, die jammer genoeg de ondertitel De roof uit de Kunsthal kreeg. Jammer genoeg, want hoewel Mira Feticu zich wat die diefstal betreft aan de feiten houdt, gaat het haar eigenlijk om een ander verhaal. Om een andere misdaad.

Als de roman begint is de zoektocht naar de schilderijen nog in volle gang. Tascha is de vriendin van een van de daders (die dan nog de status van verdachten hebben). Zij moet (Nederlandse) rechercheurs in Roemenië de plek aanwijzen waar de schilderijen begraven zijn. Daartoe reist ze in hun gezelschap voor de tweede keer in drie maanden naar het land waar de daders vandaan komen.

Eenmaal op locatie volgt Mira Feticu twee sporen. Hoe eendrachtig samenwerken tussen twee totaal verschillende (politie)culturen om sluitende bewijzen te verzamelen in zijn werk gaat, is er daar één van.
Het andere spoor is Tascha. Om haar gaat het Mira Feticu. Niet eens zozeer om haar herinneringen (die ondanks dat een prominente plaats innemen in de roman, want er moet een voorgeschiedenis geschetst worden, die de loop van een leven moet verklaren), maar om de omstandigheden waar ze door haar vriend in verzeild is geraakt. Hij heeft van haar een prostituee gemaakt. Hun relatie is op drijfzand gebouwd.

Toch kiest Tascha er uiteindelijk zelf voor om prostituee te blijven. Ze heeft het geld nodig om haar vader medisch te kunnen laten behandelen. Het is haar weg naar onafhankelijkheid. Als haar keuze vast staat, is Tascha niet langer een slachtoffer van het verleden (toen ze lijdzaam toe moest kijken), maar is zij klaar voor de toekomst (waarin ze zelf de touwtjes in handen neemt).

Ik geloof dat ik begrijp welk verhaal Mira Feticu eigenlijk wilde vertellen, maar dat verhaal komt in Tascha: de roof uit de Kunsthal niet uit de verf. Daarvoor zitten de feiten de schrijfster – maar ook mij – teveel in de weg. Had Mira Feticu maar een groter beroep gedaan op haar fantasie en verbeeldingskracht. Had ze van wat ze over de vriendin van een van de daders te weten is gekomen maar gebruikt voor een personage dat veel verder van wat waargebeurd is afstaat dan Tascha. Voor Tascha’s verhaal heb je geen schilderijenroof nodig.

(Maar ik begrijp het als het feit dat het Roemenen waren voor Mira Feticu een bijzondere betekenis heeft, en dat zij daar ‘iets’ mee wilde . In haar dankwoord schrijft ze: ‘Zonder te overdrijven kan ik zeggen dat de beurs [het Nederlands Letterenfonds kende Mira Feticu een werkbeurs toe voor het schrijven van haar roman, lw] mij iets van mijn verloren identiteit heeft teruggegeven.’)

Of ook de taal haar tijdens het schrijven van Tascha: een roof uit de Kunsthal parten speelde, weet ik niet (ik heb haar eerder in het Nederlands verschenen/geschreven titels Lief kind van mij en De ziekte van Kortjakje niet gelezen). Ik vind niet alle metaforen mooi (sommige vind ik zelfs te expliciet, al weet ik dat het de bedoeling is dat ik onder ogen zie hoe hard het leven van Tascha was), soms doen beschrijvingen geforceerd aan. Maar dat kan dus ook gewoon haar manier van schrijven zijn.

Tascha: de roof uit de Kunsthal
Mira Feticu
Amsterdam: Jurgen Maas, 2015
ISBN 978-90-91921-13-1

Misschien ook interessant:

  1. Recensie: De ochtenden – Sanneke van Hassel
  2. Recensie: het is maar bloed – Jerry Hormone
  3. Recensie: Sleutelaar worden: herinneringen van en aan een zwijgende dichter – Hans Sleutelaar e.a.
  4. Recensie: Stille grond – Sanneke van Hassel

Filed Under: prozarecensies, Rotterdam Tagged With: Mira Feticu, Rotterdam, schilderijenroof, Tascha: de roof uit de Kunsthal

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Nikos Kazantzakis over de Franciscus in wiens sporen paus Franciscus treedt
  • De Inktaap 2.0
  • Recensie: Oever – Ludwig Volbeda
  • Poëzieweek 2025: ‘Mijn vader zegt entropie mijn moeder logica’ – Sasja Janssen
  • Poëzieweek 2025: ‘Kratermond’ – Sara Eelen

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Abdelkader Benali Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Nikos Kazantzakis over de Franciscus in wiens sporen paus Franciscus treedt
  • De Inktaap 2.0
  • Recensie: Oever – Ludwig Volbeda

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2025 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled